հերոսներ
Երկու եղբայր միշտ միասին էին. միասին եղան նաև Եռաբլուրում
1093
«Չեմ պատկերացնում, որ մահը կարող է խլել նրանց ինձանից, և որ հողն ավելի ուժեղ կարող է գրկել նրանց, քան ես,-ասում է որդեկորույս մայրն ու խորը հոգոց հանելով ավելացնում,-մի ժամանակ հայրենիք ունեինք, առյուծ որդիներ, հիմա միայն Եռաբլուր ունենք ու ողբացող մայրեր»:
Տիգրանը՝ Եռաբլուրից ժպտացող տղան, որ զոհվեց դավադիր ծուղակում
1877
Տիգրանի ժպտացող լուսապատկերը Եռաբլուրում շատերին է ձգում իր մոտ: Մայրն ասում է՝ հենց այդ լուսանկարի շնորհիվ հարյուրավոր մարդիկ իրեն մոտենում են, գրում, ջերմության ու սփոփանքի խոսքեր ասում, կիսում իր վիշտը:
Դավիթը զոհվեց, որ իր երեխաներն ապրեն
1009
Ընտանիքի ողբերգությունն այսքանով չի ավարտվում․ Դավիթի զոհվելուց 6 ամիս անց ավտովթարից զոհվում է Դավիթի եղբայրը՝ 44-օրյա պատերազմի մասնակից, 32-ամյա Արամ Բադալյանը։
Երազում էր օլիմպիական չեմպիոն դառնալ․ դարձավ հայրենիքի հերոս
1462
Հոկտեմբերի 17-ից հետո հարազատները Հրաչի հետ այլևս որևէ կապ չեն ունենում։ Հեռախոսն անհասանելի էր, ընկերներինը՝ նույնպես, հրամանատարական կազմի հետ էլ որևէ ձևով կապ հաստատել չէր ստացվում։ Օրերն անցնում էին, և ոչ մի զանգ, ոչ մի տեղեկություն։
«Հիմա ավելի շատ սիրեք իրար, գուցե սա վերջն է»․ Գոռի վերջին գրառումը զոհվելուց առաջ
1416
Սա դավադիր պատերազմ էր, Հայրենիքի միտումնավոր դավաճանություն։ Ու հիմա իմ ցավը կրկնակի է, քանի որ հա՛մ որդիս չկա, հա՛մ էլ Հայրենիքս։
Սերժը զոհվեց 20-ամյակից 2 օր անց՝ մահից առաջ փրկելով ընկերոջ կյանքը
1118
Սերժ Հակոբքեխվյանը ծառայում էր Արցախում: Ծառայության ավարտին մնացել էր 107 օր, երբ պատերազմը սկսվում է: Սերժանտ էր, դիրքի և ջոկի ավագ, հրաշալի տիրապետում էր իր զենքին՝ «պեկա»-ին: Բանակում արդեն որոշել էր` զինվորական է դառնալու։ Սակայն 20-ամյակը բոլորելուց ընդամենը երկու օր հետո՝ հոկտեմբերի 1-ին, չարաբաստիկ պատերազմը խլում է նրա կյանքը:
Արտյոմը գնում էր եղբոր վրեժը լուծելու. ճանապարհին ինքն էլ զոհվեց
1125
Թուրքերի հետ բարեկամություն անել ցանկացողներին տիկին Նարինեն հիշեցնում է՝ իրենց որդիների արյունը ուրացողը Աստծուց է իր դատաստանը գտնելու:
«Հաստա՛տ լավա լինելու». Արմանի վերջին տեսաուղերձն էր ռազմաճակատից
2030
Երբ գնում է կամավորագրվելու, զինգրքույկը նայում են, տեսնում, որ բանակից ազատված է հարթաթաթության պատճառով: Ասում են՝ քեզ չենք կարող տանել, դու ծառայությունից ազատված ես: Պատասխանում է. «Ես չեմ եկել հարցնեմ՝ գնա՞մ, թե չէ: Եկել եմ ասեմ, որ գնում եմ»։
Արթուրը լուծեց ընկերների վրեժը, հիմա Արթուրի վրեժը լուծելու ժամանակն է
636
Եվ ինչպես Արթուրը հանգիստ խղճով զենքը վայր չէր դնի, քանի դեռ ընկերների վրեժը լուծված չէր, այնպես էլ այսօր ոչ մի հայ զինվոր ու սպա չի կարող զենքը հանգիստ խղճով վայր դնել, քանի դեռ նրա վրեժը լուծված չէ։
Եթե Շուշիի դարպասները ներսից չբացվեին, Իլյան տուն կգար...
1642
Իլյայի մարմինը գտել են Շուշիի խաչմերուկում՝ գլխին հրազենային վերքով, կրծքին՝ դանակի հետքեր: Ակնհայտ էր՝ թշնամու հետ ձեռնամարտի էր բռնվել։ Մեկուկես ամսվա զինծառայողը մինչև վերջին շունչը պաշտպանել էր Շուշին, բայց ինչպես քույրն է ասում՝ Շուշիի դարպասները ներսից էին բացվել...
