հերոսներ
«Իմ որդու արյունը չի վաճառվում»․ զոհված հերոսների հարազատներն արձագանքում են Աննա Հակոբյանի խնջույքին
1060
Իշխանության քարոզչամեքենան միջոցառումը փորձեց ներկայացնել իր օգտին՝ փորձելով ստեղծել տպավորություն, թե իբր իրենք ընդունված են զոհվածների հարազատների կողմից, ինչն, իհարկե, չի համապատասխանում իրականությանը։
«Վաղը որդուս ի՞նչ եմ ասելու, հանուն ինչի՞ զոհվեց իր հայրը․․․»
1390
Ալեքսանդր Սարգսյանը հետմահու արժանացել է Արիության մեդալով։ Կինը հպարտ է, որ ամուսինը հերոս է, բայց մեկ է, դա նրան չի սփոփում, չի սփոփում, քանի որ չգիտի՝ վաղն իր որդուն ի՞նչ է ասելու, հանուն ինչի՞ զոհվեց իր հայրը։
«Դուք կաք, տղե՛րք»․ «X զորամասի» թանգարանը պաշտոնապես բացվեց
1664
Հուշահամալիրը տեղծված է իրական դիրքի նմանությամբ՝ խրամատներով, դիրքային կահավորմամբ, այստեղ կա նաև շուրջ 8 հազար փոքրիկ քար, որոնց վրա գրված են Արցախյան 3 պատերազմների ժամանակ անմահացած հերոսների անունները։
Վահեն զոհվեց՝ միավորելով հարյուրավոր որդեկորույս մայրերի
1585
Այս պահին «Հավերժ»-ին է միացել ավելի քան 200 որդեկորույս մայր։ Նրանց բոլորին միավորում է ոչ միայն ցավը, այլև կյանքն ավելի իմաստալից և իրենց որդիներին առավել արժանի դարձնելու ձգտումը, իսկ ամենակարևորը, որ նրանց հերոս զավակների հիշատակն ապրի հավերժ։
«Մոնթեին իմ տղա կմեծացնես, սիրում եմ ձեզ»․ Թաթուլի վերջին նամակը կնոջը
1683
Արագ զանգեցի նրան, բայց արդեն անհասանելի էր։ Ու այլևս ձայնը չլեցի։ Վերջ։
Մա՛մ, մենք կհաղթենք, բայց թե ինչ գնով, չեմ կարող ասել․․․
806
Տիկին Լուսյան ամեն առավոտ սարսափով է արթնանում, որ հանկարծ կարող է դուրս գալ պատշգամբ և նորից տեսնել այն մահաբեր ծուխը, որ խլեց իրենցից որդուն ու հարազատ քաղաքի լույսը։
Հայրենիքը լքողների հետ չէր համակերպվում, էլ ուր մնաց՝ Հայրենիքը հանձնողների հետ համակերպվեր...
1257
Չնայած մեծ կորստին ու անփարատելի վշտին՝ հպարտ է, որ նման որդի է պարգևել Հայրենիքին։ Ասում է՝ հայ ժողովուրդն այս ողբերգությունից չպետք է կոտրվի ու հուսահատվի, պիտի ուժ հավաքի ու աշխարհին ապացուցի, որ հայը չի պարտվում։
«Հերթը մերնա, մեզ էլ են տանում մսաղաց»․ Էրիկը զոհվում է 19-ամյակից մեկ օր անց
1547
Հարազատներն Էրիկին ամենուր փնտրելուց հետո 15-րդ օրը գտնում են Հերացու դիահերձարանի առջև կայանած «ֆուռից»։ Դին նույնիսկ դիահերձարան չէին տեղափոխել, հավանաբար այդ ժամանակ դիասառնարաններում տեղ չկար։
«Մամ, է՛լ իմ բարձն ու վերմակն արևին չտաս…»․ Արտակի վերջին գրառումը
3899
44-օրյա պատերազմի ընթացքում Արտակը կամավոր օգնություն էր հասցնում զինվորներին: 2020 թ. հոկտեմբերի 15-ին հերթական օգնությունը Գորիսի հոսպիտալ հասցնելուց հետո՝ վերադարձի ճանապարհին, Արտակը զոհվեց ավտովթարի հետևանքով: Նա 37 տարեկան էր:
Երջանկություն՝ 44-օրյա պատերազմից այն կողմ
864
Վերջերս Շուշանն իր ֆեյսբուքյան էջում հայտարարություն է արել՝ խնդրելով, որ եթե որևէ մեկը «Բուկինիստից» գիրք է գնել և վերջին էջում նկատել է գրառում, թող կապվի իր հետ։ Նա ուզում է գտնել ու հավաքել Համլետի թողած այդ յուրահատուկ մասունքները։
