Մարդիկ
Կյանքից հեռացել է Ալբերտ Ազարյանը
177
Մարմնամարզության միջազգային ֆեդերացիայի հավաստագրման համաձայն՝ օղակների վրա նրա կատարած վարժությունների համալիրը պաշտոնապես անվանակոչվել է «Ազարյանական խաչ»։
Սոթքում զոհված Արսենը Ռանչպար գյուղից էր, վարժական հավաքի մասնակից. երրորդ երեխայի ծնվելուն էին սպասում
204
25 օրյա վարժանքների մասնակից էր, , օգոստոսի 15-ին էին ՄՈԲ- ով տարել Գեղարքունիք
պարզ ընտանիքից էր, հողագործ ու ընտանիքի միակ եկամուտ բերողն էր ,ապրում էին ծնողների հետ
Լույս իջնի ձեր շիրիմներին,տղերք
Ամոթ մեզ»
«Լավ է սոված մեռնենք, քան նրանց բերած ալյուրը վերցնենք»․ Ելենա Շահնազարյան
539
Թշնամուց մոտ ութ հարյուր մետր հեռավորության վրա ապրող թաղավարդցիները բազմիցս են ենթարկվել հոգեբանական ճնշումների, ամեն առավոտյան արթնանալով թշնամու մուղամի ներքո, նրանց սպառնալիքները շրջանցել և շարունակել հպարտորեն կրել արցախցու՝ հավերժ պայքարելու և չծնկելու ճակատագիրը։
«Փոքրս ասում է՝ մի հատիկ կոնֆետ էլ չկա՞ ՝ տաք ինձ»․ Շուշան Եգանյան
505
‹‹Շատ դժվար է, անտանելի դժվար, բայց ավելի լավ է մնանք այստեղ, ապրենք ու արարենք Արցախում››,-«Անկախի» հետ զրույցում ասում է Շուշանը։
‹‹Կխնդրեի, որ գոնե ինքն ապրեր››․ Աստղիկ Քյասինյան
459
Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ Մեծ Պարնի գյուղից Քյասինյանները երկու զոհ են տվել։
Կյանքից հեռացել է բրազիլական սերիալների հայազգի աստղ Արասի Բալաբանյանը
61
Հաղորդվում է, որ դերասանուհու մահվան պատճառը երկարատև հիվանդությունն է եղել։ Մահից առաջ նա տեղափոխվել էր ինտենսիվ թերապիայի բաժանմունք, որտեղ բուժում էր ստանում թոքերի քաղցկեղի դեմ։
«Ես չեմ եկել փախչելու համար, եկել եմ կռվեմ»․ հերոս Անդրանիկ Բաբայան
522
«Երբ ասում են տղամարդու օրինակ, ես Անդրանիկին եմ պատկերացնում։ Ինքնուրույն որոշումներ կայացնող և իր խոսքի տեր տղամարդ էր։ Ոչ մի բանից չէր վախենում, վախ բառը նրա համար գոյություն չուներ։ Երբ դիրքերում էր, առաջինն էր որոշել, որ պետք է պատերազմի դաշտ գնար։
«Արցախը միշտ ձգում է ինձ»․ հերոս Հայկ Քոչարյան
432
«Արցախը միշտ ձգում է ինձ։ Կարոտել եմ։ Ճանապարհը բացվի, եթե ոչ առաջինը, ապա երկրորդը ես եմ գնալու Արցախ»,-ավարտում է նա։
«Տեսեք՝ ինչ հայրենիք ենք կորցրել, բա մեզ սազակա՞ն է»․ հերոս Գոռ Հակոբյան
398
«Ասում էր՝ մամ, ուր գնամ՝ քեզ տանելու եմ հետս, սրտումս պահեմ։Գնաց՝ չտարավ ինձ»,-արտասվելով շարունակում է մայրը։
Հերոս Գոռն անվերադարձ գնաց՝ մնաց Արցախի սրտում՝ սրտում պահելով մորն ու մայր հայրենիքը։
Վարոս Հովակիմյան – 100 Լոռեցի բանաստեղծ-թարգմանիչը
159
Իսկ եթե սպասում եմ ուրեմն տեղ է հասել Վարոս Հովակիմյանի կողմից որպես ընթերցող ինձ հասցեագրված պատգամները։ Որպես համեստ արձագանք – պատասխան պարզապես բարձրաձայնում եմ. ՛՛Շնորհավոր հարյուրամյա հոբելյանդ իմ լոռեցի բարեկամ՛՛։
«Թշնամին էլ չի կրակի»․ թշնամուն խոցած Վոլոդյան զոհվել է ընկերոջ կյանքը փրկելիս
428
Հադրութի արծիվն էր նա՝ հերոս Վլեն, որ ապացուցեց, որ հայրենիքի հանդեպ սերը բառերով չեն արտահայտում, զենքով են պաշտպանում երկրի սահմանները, պահում՝ կյանքի գնով։
Հող տալով խաղաղ չենք ապրի. Եղեգնուտի բնակիչ
833
Նա համոզված է՝ ոչ միայն կարողանալու ենք Արցախի մեզ մնացած հատվածը հայկական պահել, այլև կգա օրը, երբ կորսված հողերը կազատագրվեն և ինքը կրկին Քարվաճառ կվերադառնա: «Եթե պատերազմ սկսվի, ես ու ամուսինս գնալու ենք: Միևնույն է, բոլորս էլ մի օր մեռնելու ենք: Ավելի լավ է հանուն հայրենիքի մահանալ»,- ասում է նա:
«Մա՛մ, մեզ դավաճանել են, մենք չենք պարտվել»․ հերոս Արզուման Շմավոնյան
343
Պատերազմի օրերին տիկին Հասմիկը վատ երազներ էր տեսնում․ գրատախտակին ինչ-որ մեկը գրում էր «մահ»։ Արթնանում էր տագնապած, և չնայած որդին՝ Արզումանը, ամեն օր զանգում էր մարտադաշտից, մայրական սիրտն անհանգիստ էր, զգում էր վտանգը։Մեզ հետ զրույցում ցավով ու կարոտով է պատմում որդու մասին, արցունքները զսպել չի կարողանում, լացն էլ չիթեթևացնում որդեկորույս մոր ցավը։
ԱՆՄՈՌԱՑ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄՆԵՐ
120
Լրացավ անվանի լեզվաբան, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Ռաֆայել Իշխանյանի ծննդյան 100-ամյակը
Հավատում եմ, որ էլի ոտքի կկանգնենք. Քարվաճառի բնակիչ
289
"Կարինե Սողոմոնյան, 51 տարեկան, Քարվաճառում սկսել եմ աշխատել 2011-ից, ինձ այնտեղի մշակույթի կենտրոնը վերաբացվել է ՊՈԱԿ-ի կարգավիճակով և հունվարի մեկից սկսել եմ աշխատել այնտեղ որպես պարուսույց, Երևանից եմ տեղափոխվել: Քույրս 2003-ից ապրում էր Քարվաճառում, ինքն էլ Մշակույթի կենտրոնի տնօրենն էր, աջակցեց, որ ես գնամ ու կենտրոնում պարուսույց աշխատեմ:"
«Սա մեր կռիվը չէ, թե չէ մինչև Բաքու կգնանք»․ կամավորական Մարտին Մարտիրոսյան
914
Մոր՝ տիկին Սիլվայի խոսքով՝ դիրքերից տուն էր գալիս երգով, հետ վերադառնում՝ երգով, բոլորի հիշողության մեջ մնալով որպես երգով կամավորական։
Սատանայի հետ էլ պայմանագիր կկնքեմ, եթե իմանամ, որ այդ դեպքում չենք կորցնի Արցախը. քարվաճառցի
378
«Մեր ամենամեծ թշնամին անտարբերությունն է: Չգիտեմ, թե ինչպես է եղել, բայց մենք փոխվել ենք ու սկսել ենք իրար չսիրել, ինչն էլ մեզ տանում է դեպի կործանում ամեն բնագավառում: Երբ սովորենք մեր կողքինին սիրել ու հանդուրժել, լինենք միասնական, ներկայիս իրավիճակը կփոխվի»,- կարծում է Արցախի Նոր Շահումյանի շրջանի Քարվաճառ քաղաքի բնակիչ, 53-ամյա Անուշ Նալթակյանը:
«Մենք ոտքի ենք կանգնել, մեր երկիրն էլ պետք է ոտքի կանգնի»․ հերոս Շահեն Բաբայան
439
Տղաներին այդտեղ միավորել է ոչ թե ընդհանուր ցավը, այլ ցավից վեր հառնելու աներեր կամքն ու ապրելու և հաղթելու անսահման տենչը։ Շահենն ասում է՝ իրենք մեկ բռունցք են կազմել, որ մի օր հաղթեն, աշխարհին ցույց տան հայի չկոտրվող և ուժեղ տեսակը, աշխարհում հպարտ բարձրացնեն Եռագույնը։
Պատերազմը քանդեց բոլոր երազանքները․ Եղեգնուտի բնակիչ
405
44-օրյա պատերազմում պարտությունից հետո շարունակվող կորուստների շղթան հողերը հանձնելու հետևանքն է, համոզված է Արցախի Նոր Շահումյանի շրջանի Եղեգնուտ գյուղի բնակիչ Մարիամ Փիլաֆյանը։
«Սպասում ենք՝ Կարենը մի օր հրաշքով տուն կվերադառնա»․ հերոս Կարեն Ստեփանյանի կին
680
Գյուղում խուճապ չկա, զինվորներն էլ արթուն հսկում են սահմանը։ Ինքը Արցախում երբեք չի եղել։ Վերջերս որոշել էր Արցախ գնալ և այցելել Ազատամարտիկների այգի՝ ծաղիկներ խոնարհելու զոհված հերոսների հիշատակը հավերժացնող փառքի ստենդի մոտ, բայց թշնամու կողմից Արցախի շրջափակման պատճառով դա էլ է երազանք մնացել։
Սամվելն էնքան շատ էր սիրում կյանքը... Չափից դուրս ընկերասեր էր, հասնող․ համադասարանցին՝ գիշերը զոհված Սամվելի մասին
94
Սամվելը մանկավարժի ընտանիքից էր․ տատիկը հայոց լեզու էր դասավանդում նույն դպրոցում։ Նա տան միակ արու զավակն էր․ ունի մեկ քույր․․․
Սամվել Կարապետյանի որդին՝ Տիրան Կարապետյանը շատ վաղ հեռացավ կյանքից, իր գործն էլ՝ հորից ժառանգած՝ «Ճանաչիր, որ սիրես» կարգախոսով էր․․․
771
«Ճանաչի՛ր, որ սիրես»՝ Սամվելն այս կարգախոսով՝ իր անձնական օրինակով էր կրթել ու դաստիարակել զավակներին։ Եվ Տիրան Կարապետյանն այս նշանային խոսքն իբրև կենսակերպ ապրեց իր 36 տարիները և իրենից հետո թողեց Հայոց Հայրենիքը գավառ-առ գավառ ճանաչելով անվերապահ սիրելու մասին իր բազմաթիվ ֆիլմերը՝ Խոշաբ, Շատախ, Մոկս, Խնուս, Ջուղա.
«Մեր հողը մեզ տան, մեկ րոպե էլ չեմ մնա այստեղ»․ հերոս Արթուր Ասրյանի մայր
685
Ամուսնու հետ մանկապարտեզում ջեռուցման համակարգում են աշխատում՝ հերթափոխով։ Չի տրտնջում, սիրով է աշխատում։ Երազում է վերադառնալ հարազատ Մոխրենես։
