Սենոր Հասրաթյան
Չորս հարցի չորս պատասխան. Սենոր Հասրաթյան
133
Ազգի մտածող ու գործող ներուժի միավորմամբ անցնել վճռական գործողությունների և ց ա ն կ ա ց ա ծ (առաջին հերթին մարդկանց մտածողությունը փոխելու) ճ ա ն ա պ ա ր հ ո վ, որքան հնարավոր է շուտ, ապիկար ու ազգադավ այս իշխանություններից ազատագրել Երկիրը...
Մեղքի և դրան հետևող պատժի հասցեատերը ոչ այնքան անհատ-ղեկավարն է, որքան նրան ընտրած ժողովուրդը. Սենոր Հասրաթյան
240
Միաժամանակ, պատմությունից գիտենք, որ գործված ցանկացած մեղք, վաղ թե ուշ, ունենում է իր պատիժը...
Թե ինչով կավարտվի երկիրը մաշող այս անորոշությունը, թերևս հայտնի է միայն նրան. Սենոր Հասրաթյան
126
Այս ամենից հետո ուզում ես գոռալ՝ ինչպես կարելի է սեփական Հայրենիքն այսքան ատել
29 տարի առաջ՝ այս օրը Ադրբեջանը հարձակվեց Ճարտար-Մաճկալաշեն-Կարմիր շուկա պաշտպանական բնագծի ողջ երկայնքով․Հասրաթյան
178
Այդ գործողությունից 28 տարի անց հակառակորդը նորից հարձակողական մարտեր ծավալեց նույն ուղղությամբ և տակավին Կարմիր շուկան մնաց անառիկ...
Կդիմանանք, արդյո՞ք, այս ահավոր անկմանը, թե ժամանակ հետո ունեցած մեր կորուստների համար նորից կմեղադրենք Հայոց ճակատագրին...
163
Նորագույն հայ իրականության մեջ <<բացասման-բացասման>> օրենքը վաղուց հատել է ողջամտության բոլոր սահմաններն ու, կարծես հասել ենք մի հանգրվանի, երբ սկսել ենք համատարած ատել մեր անցյալը, ասել է թե՝ մեր նախորդների բոլոր այն կերտածները, որոնք դեռ չեն հասցրել վերածվել դասագրքային ճշմարտության
Հայ ժողովուրդը նորից պարտվեց, բայց այս անգամ ոչ թե արտաքին կամ ներքին թշնամուն, այլ ինքն իրեն. Սենոր Հասրաթյան
162
Հայ ժողովուրդը նորից պարտվեց, բայց այս անգամ ոչ թե արտաքին կամ ներքին թշնամուն, այլ ինքն իրեն
Բանական հատկանիշներից զուրկ այդ մոլագարը համառորեն երկիրը տանում է դեպի ներքին ու արտաքին բախումների
271
Ժո՜-ղո՜-վու՜րդ, սա իրոք, գերեզմանափոր է... Մեր եղածի ու չեղածի գերազմանափորը, որը հանուն իր անձնականի (իսկ իականում, հանուն ոչնչի) պատրաստ է թաղել այն, ինչն արժանապատիվ հայի համար ոչ միայն արժեք, այլև ապրելու իմաստ է...
նիկոլի պարագայում ամեն ինչ հակառակն է. սա ոչ միայն ապազգային է, այլև չունենալով պետականության զգացողություն, չունի նաև սեփական երկրի ճակատագիրի հանդեպ պատասխանատվության որևէ նշույլ..
310
Պատմության մեջ լինում են պահեր, երբ ստիպված ես, անգամ, թշնամուդ գնահատելով արձանագրել ճշմարտությունը...
Շարունակում ենք անել այն սխալները, որոնք մեզ հասցրել են այս ճակատագրական հանգրվանին..
126
Ստեղծված իրավիճակից դուրս գալու թիվ մեկ հրամայականը, ինչպես օրերս բավականին հեռատեսորեն նկատեց ՀՀ 2-րդ նախագահը, <<զինված ուժերի մարտունակության վերականգնումն է>>, բայց <<ոչ թե պատերազմի, այլ՝ արժանապատիվ խաղաղություն ապահովելու համար>>։
մեր ժողովուրդը հասել է այն անթույլատրելի կետին, որից այն կողմ կարող է լինել հայկական պետականության հերթական, իսկ գուցե նաև վերջին, մայրամուտը...
220
Հիշենք՝ ազգը դառնում է ժողովուրդ, իսկ ժողովուրդը՝ հոտ, եթե նրա մեջ մեռնում է ամենակարևորը՝ սեփական ինքնությունը ցանկացած գնով պահպանելու աստվածատուր կարողությունը... <<Շնորհիվ>> ներքին տականքի, մենք այդ հատկությունը, կարծես թե, վերջնականապես կորցնելու ճանապարհին ենք...
