Այնպիսի ծանրագույն ռազմաքաղաքական իրավիճակ, ինչպիսինն առկա է այսօր, մեր պատմության վերջին երեսուն տարիների, և հատկապես՝ 1991-ից 94-ի ընթացքում հայ ժողովուրդն ունեցել է ոչ մեկ անգամ...
Այսօր մենք նորից նույն վիճակում ենք, բայց արդեն ոչ թե հաղթանակի հավատով գոտեպնդված, այլ պատերազմում կրած խայտառակ պարտության դառը հետևանքներից հուսալքված...
Իրար շատ նման այս իրավիճակների հանգուցալուծման հիմնական տարբերությունը կայանում է նրանում, որ առաջին դեպքում մենք կարողանում էինք բավականին արագ հասկանալ մեզ սպառնացող վտանգի կործանարարությունը և կատարել ճիշտ հետևություններ՝ դրանցից բխող քայլերով, իսկ երկրորդ դեպքում՝ շարունակում ենք անել այն սխալները, որոնք մեզ հասցրել են այս ճակատագրական հանգրվանին...
Ստեղծված իրավիճակից դուրս գալու թիվ մեկ հրամայականը, ինչպես օրերս բավականին հեռատեսորեն նկատեց ՀՀ 2-րդ նախագահը, <<զինված ուժերի մարտունակության վերականգնումն է>>, բայց <<ոչ թե պատերազմի, այլ՝ արժանապատիվ խաղաղություն ապահովելու համար>>։
