Վաղամեռիկ Վահան Իշխանյանի հետ կապված մի բան պատմեմ, որն այս օրերին գերկարևոր է։
90 ականների սկզբներն էր, /ճիշտ տարեթիվը չեմ հիշում/։ ԱԺՄ ականների մեծ խմբով նստած էինք մի տեղ ու փոքր խմբերով էլ առանձին խոսում էինք տարբեր բաներից։ Մեկ էլ բարձրաձայն վեճ սկսվեց ու ակնթարթորեն Վահան Իշխանյանը ձեռքի բաժակում եղած ջուրը/թե գարեջուրը, շպրտեց դիմացինի երեսին՝ ճիշտ այնպես, ոնց հետագայում Ժիրոնովսկին կրկնեց այս նկարում։
Այս միջադեպն իմ հիշողության մեջ, ականատես եղած միակն է, ուր հարցը լուծվեց ոչ թե ռազբիռատով, այլ տղամարդկային նորմալ քայլով։
Ու զարմանալիորեն, թե Ժիրինովսկին ու թե Վահանը գնացին իրարից մի քանի շաբաթների տարբերությամբ։
Ջուրը ստացածի անունը չեմ տալիս, որովհետև համոզված եմ, ով էլ լիներ, ստանալու էր այն։
Այդ տղամարդկայինն է, որը հայությանը լքել է երևի Խորենացու ժամանակներից սկսած, ու դրա համար դարեդար կանացի վարքով քարշ գալով, վերջը վերացանք։
