11-12 տարեկան էի, եւ Նա այնպես էր մոտենում աշակերտին, որ քեզ աշխարհի կենտրոնում կանգնած անհատականություն էիր զգում, իմ պտույտի առանցքը ՎԱՀԱՆ ԻՇԽԱՆՅԱՆՆ էր, այսօր ՄԱՐԴ է մահացել, այսօր ՀԱՅ է մահացել,,,եւ երկրի ընթացքը կանգ առավ, եւ էլ ավելի հեւոցով ու հառաչով իր պտույտն է ոլորում,,, ՁԵզ բացակա չենք դնի, իմ թանկագին ՈՒՍՈՒՑԻՉ,,,
Տասնամյակներ անց իմ ամենասիրելի ուսուցչի հետ... ցմահ երախտապարտ եմ ՄԱՅՐԵՆԻԻՍ, հայրենասիրության, ազատամտության եւ արդարասիրության համար..