Վերջին օրերին Սյունիքում տեղի ունեցող զարգացումների ու այցերի, նաև նախօրեին ադրբեջանի նախագահի կատարած հայտարարության կապակցությամբ մի քանի արձանագրումներ.
-Այլևս որևէ մեկը կասկած չունի, որ նոյեմբերի 9-ի եռակողմ համատեղ հայտարարության շան գլուխը թաղված է դրա 9-րդ կետում: Դրա պատճառով էլ հայտարարության 8-րդ կետը լիարժեքորեն չի գործադրվել ու մի քանի հարյուր հայ գերիներ ադրբեջանում պահվում են պատանդի կարգավիճակով:
-Երբ ալիևը հայտարարության 6-րդ կետով համաձայնում էր Լաչինով «5 կիլոմետրանոց» միջանցք տրամադրել հայերին դա բոլորովին էլ նիկոլին խղճալու կամ մեզ ինչ-որ զիջում կատարելու նպատակով չէր: Նոյեմբերի 9-ի գիշերը գերագույն գլխավոր հողատուն իր ստորագրությունը կդներ կապիտուլացիայի ցանկացած փաստաթղթի տակ, եթե նույնիսկ Լաչինով մեզ մի բարակ ճանապարհ տրամադրված լիներ: ալիևին պարզապես հիմնավորում էր պետք հետագային Մեղրիով նվազագույնը նույն լայնքով ու կարգավիճակով «միջանցք», «կորիդոր», «մայրուղի», «ծառուղի» (դրան ինչ կուզեք կարող եք կոչել, էականը ոչ թե անվանումն է, այլ լայնքն ու կարգավիճակը) կամ ինչպես հայտարարության մեջ է նշված «տրանսպորտային հաղորդակցություն» պահանջելու համար:
-Գերագույն գլխավոր դավաճանը բանավոր կերպով «կիրթ» ու «կառուցողական» գործընկերոջը խոստացել է կատարել պահանջը, բայց դա ձգձգում է, քաջ գիտակցելով, որ ընտրություններից առաջ հերթական կապիտուալցիային համաձայնելով այս անգամ հաստատ կառավարական առանձնատնից ուղևորվելու է պատմության աղբարկղը:
-Ընդհակառակը «կիրթ» ու «կառուցողական» գործընկերը ցանկանում է մինչև ընտրություններ պայմանավորվածությունը ամրագրել համապատասխան համաձայնագրով, քաջ գիտակցելով, որ ընտրություններում գերագույն գլխավորի պարտության դեպքում ոչ միայն պարտավոր է լինելու մոռանալ Մեղրիով միջանցքի մասին, այլև խոշոր հարցական նշան է դրվելու մասնավորապես 9-րդ կետի վրա:
