Սեմյոն Բաղդասարովն իր Telegram-ում գրում է.
Լսելով վարչապետ Փաշինյանի ելույթը՝ անկեղծ զարմացա. դատարկ խոսքեր և հերոսության կոչ: Հերոսությունը ղարաբաղցիների արյան մեջ է, այն եղել է, կա և կլինի, իսկ ղեկավարը պետք է հստակ ցուցումներ տա այն մասին, թե իրականում ինչ կարող է անել այսօր: Այսօր անհրաժեշտ է լուծել որոշակի խնդիրներ:
Առաջին: Հայաստանի ղեկը պետք է իր ձեռքն առնի կառուցողական և պրոֆեսիոնալ կառավարությունը, որը ունակ է ղեկավարել և՛ ռազմական գործողությունները, և՛ արդյունաբերության փոխադրումը ռազմական ռելսերի վրա՝ ապահովելով պետության բոլոր ենթակառուցվածքների կենսագործունեությունը: Որպեսզի իրավիճակը բեկվի, երկրի ղեկի մոտ պետք է կանգնեն պրոֆեսիոնալները:
Ցավոք, պարոն Փաշինյանը պրոֆեսիոնալ չէ: Նա պոպուլիստ է, որ կարողացավ իր շուրջը հավաքել կողմնակիցների ամբոխը, ոչ ավելին: Պետության գլխին պետք է կանգնի Ազգային փրկության կոմիտեն, որը կղեկավարեն ուժեղ անհատականություններ՝ ունակ կատարելու խնդիրները:
Երկրորդ: Վերջ տալ անիմաստ թափառումներին ՆԱՏՕ-ի շտաբներում և «հավաքական Արևմուտքին» ուղղված օգնության աղերսերին: Ակնհայտ է, որ ՆԱՏՕ-ի երկրները, այդ թվում և ԱՄՆ-ն, երբեք Թուրքիայի շահերին դեմ չեն գործի: ՆԱՏՕ-ի համար Թուրքիան հույժ կարևոր դաշնակից է, որի սայրերն ուղղված են Ռուսաստանի դեմ:
Եթե հոկտեմբերի 29-ին Բաքվում՝ թյուրքալեզու պետությունների գագաթնաժողովում հայտարարվի «Մեծ Թուրանի» բանակի ստեղծման մասին, որում կմտնեն փաստացի բոլոր միջինասիական պետությունները, դա սոսկ տագնապի ազդանշան չի լինի: Դա նոր քաղաքական ուժի ձևավորում է, որ չափազանց վտանգավոր է թե՛ Հայաստանի, թե՛ Ռուսաստանի համար:
Օբյեկտիվ իրականությունն ասում է և և միշտ է ասել՝ չի կարող Հայաստանը գոյատևել առանց Ռուսասատնի հետ սերտ միության, դիմանալ նման շրջապատում դա դժվար է: Միայն արդյունավետ համագործակցություն բոլոր ոլորտներում. առաջին հերթին՝ ռազմական, տնտեսական, քաղաքական:
Երրորդ: Հնարավորինս արագ պաշտոնական մակարդակով դիմել Ռուսաստանի ղեկավարությանը ռազմա-տեխնիկական և ռազմա-քաղաքական օգնության համար: Խոսքը ռուս զինվորների զորակոչի մասին չէ: Խոսքը ռազմա-տեխնիկական օգնությունն ընդլայնելու մասին է, ինչպես նաև Հայաստանը ռազմական ռելսերի վրա դնելու համար տարբեր ենթակառուցվածքների խնդիրների լուծման լայնածավալ աջակցության մասին: Դրա համար պետք է դիմել ոչ թե «առասպելական» ՀԱՊԿ-ին, այլ անմիջականորեն Ռուսաստանի պետությանը:
Կոչերը, զանգերը և մնացած դատարկությունները պետք է վերանան: Միայն գործնական, որոշակի աշխատանք՝ ուղղված խնդիրների լուծմանը:
Վերջապես, անհրաժեշտ է ստեղծել հայկական բանակի վերազինման հիմնադրամ, քանի որ այս պատերազմը ո՛չ առաջինն է, ո՛չ վերջինը: Պետք է պատրաստվել տևական դիմակայությանը Թուրքիային: Հայաստանը հարուստ չէ նավթով ու գազով, Հայաստանը հարուստ է իր ժողովրդով: Դիմեք էլիտային, որ բավականաչափ ռեսուրսներ ունի, այդ թվում և ֆինանսական: Հայկական բանակի վերազինման համար կպահանջվի 500 միլիոնից մինչև 1 միլիարդ դոլար: Հայաստանը կունենա շարժունակ և լավ զինված բանակ անօդաչուներով և ուրիշ համակարգերով, որոնք անհրաժեշտ են ժամանակակից պատերազմ վարելու համար: Բայց այդ բանակը կարող է հաջողությամբ գործել Ռուսաստանի Դաշնության հետ միությամբ:
Ժամանակն է աշխատել, ոչ թե զբաղվել պոպուլիզմով:
