Իլհամ Ալիևը Բաքվի գլոբալ ֆորումի բացման իր ելույթում հայտարարել է, որ Ադրբեջանը իր տարածքում բնակվող հայերին որևէ կարգավիճակ չի տալու, Արցախին կարգավիճակ տրամադրելու հայկական կողմի հայտարարությունները՝ մեր ընդդիմության, թե իշխանության կողմից, դիտարկում է որպես տարածքային պահանջներ ուղղված Ադրբեջանին: Ու այստեղ սկսվում է ամենահետաքրքիրը, մեջբերում եմ համարյա բառացի.
-...եթե հայկական կողմը չհստակեցնի կարգավիճակի մասին իր հայտարարությունը, Ադրբեջանը ստիպված կլինի տարածքային պահանջներ ներկայացնել Հայաստանին և պահանջել առանձին կարգավիճակ Զանգեզուրում բնակված ադրբեջանցիների համար:
Իսկ մեր մոտ բոլորը կարծես ձուկ են դարձել, լեզուները կուլ են տվել կամ տեղավորել մարմնի հետևի մասում: Մարդը բաց տեքստով ասում է, որ կա քննարկում կամ գուցե պայմանավորվածություն Զանգեզուրից ՙբռնագաղթված ադրբեջանցի փախստականների և տեղահանվածների՚ իրենց բնակության նախկին վայրեր վերադարձի մասին: Ավելին, արցախահայությանը հնարավոր ցանկացած կարգավիճակի տրամադրման համար նախապայման հայտարարում Զանգեզուրի ադրբեջանցիներին համարժեք կարգավիճակի և իրավունքների տրամադրումը: Մի քանի օր առաջ էլ հայտարարել էր, թե Զանգեզուրի միջանցքի հարցը Ադրբեջանի համար սկզբունքի հարց է, առանց միջանց խաղաղություն չի լինելու:
Ուզում եմ հասկանալ, թե ո՞րն է մեր սկզբունքը, ինչքա՞ն կարելի է կռանալ, փախչել, վիզ ծռել մի լկստված հայվանի առաջ: Ինչ էլ համաձայնեք ստորագրել, ինչ պայմանով էլ համաձայնեք, միևնույնն է, պատերազմը մեզ պարտադրվելու է անխուսափելիորեն:
2017 թվականին Աժ ընտրություններից հետո հրապարակավ զգուշացրեցի համատարած փողով քվեարկողներին, որ այդ փողով դագաղներ են գնում իրենց ու մեր երեխաների համար, բայց փող բաժանողներն ու վերցնողները 85 տոկոսով հաղթեցին: Ընդամենը երեք տարի անց մահագույժ կանխագուշակությունը, ցավոք, իրականություն դարձավ, բայց ոչ մեկ իրեն մեղավոր չզգաց ու չի զգում:
Ներկա անտարբերությամբ, որ իրականում անողնաշար անսկզբունքայնություն է, վաղը հատուցելու ենք բազմակի ավելի զոհով, քան 2020 թվականին:
Վարդան Բալյանի ՖԲ գրառումը
