Արևմուտքը սիրում է զանազան ձևերով ֆինանսավորել գիտնականներին, արվեստագետներին, ուսանողներին։ Ինքս էլ եվրոպական կրթաթոշակով մագիստրատուրայում եմ սովորել, զանազան սեմինարների ու կոնֆերանսների մասնակցել, եվրոպական տարբեր քաղաքներով շրջել ու եվրոպական փողերով թանկարժեք հյուրանոցներում գիշերել։
Էս միջոցներով արևմուտքը քո մեջ իրենց կլուբի անդամ լինելու զգացողություն է առաջացնում։ Սկսում ես քո ժողովրդին սպիտակ մարդու բարձունքից նայել, ինքդ քեզ նրանցից վեր դասել, թե տես, ես ինչ լավն եմ, որ արևմուտքն ինձ իր կլուբի անդամ է դարձրել։ Դու պսպղուն աչուկներով նայում ես քեզ ժպտացող սպիտակ մարդուն, հետը ֆոտոներ ես անում, սոցիալական ցանցերը ողողում, թե տեսեք ես ինչ դեմք եմ, սպիտակ արևմուտքցիների հետ եմ տալիս-առնում, գնում եմ իրենց քաղաքները, տոնում իրենց տոները։ Հետո վերադառնում ես Հայաստան, սկսում հայհոյել, թե «հայերն էսպես-էնպես», իսկ «այ Եվրոպայում...»։
Բայց դու էնքան միամիտ ես, որ չես տեսնում, որ քեզ արևմուտքն իր նպատակների համար է օգտագործում, որ հենց իրենց է պետք, որ դու քոնոնց վերևից նայես, որ երբեք-երբեք քեզ չեն թողնի իրապես իրենց կլուբի անդամ դառնալ։
Ու դու էդպես էլ երբեք չես հասկանում, որ էդ սպիտակ արևմուտքցին քեզնից, քո ժողովրդից լավը չէ։ Պարզապես ուժով ու բռնությամբ ամբողջ աշխարհը ենթարկեցրել է իրենց, իսկ դու ամենահեշտ ենթարկվողներից ես։
