- Աշխարհաժողովը՝ ուղիղ հայկական ժողովրդավարության հնագույն ձև է, որ հազարամյակների ընթացքում, հատկապես՝ պատմության ճգնաժամային հանգրվաններում, իր թևերի տակ ժողովել է բոլոր հայկական դասերն ու խավերը հաստատելու համար ազգային շինարարության նոր օրենքներն ու անելիքները: Մեր գլխավոր հույսը Աշխարհաժողովի ինստիտուտի վերածնունդն է:
- Իշխող դասը ժամանակակից Հայաստանում բռնատիրել է իշխանությունը և լիովին սպառել է իրեն: Թե՛ ներկայիս, թե՛ նախկին իշխանությունները չեն ցանկանում, չեն կարող և չգիտեն, թե ինչպես հանել երկիրը համակարգային ճգնաժամից:
- Աշխարհաժողովում, ըստ ավանդույթի, պետք է ներկա լինեն Մեծ Հայքի բոլոր 15 պատմական գավառների ներկայացուցիչները: Խոսքը սոսկ Արևելյան Հայաստանի մասին չէ, որի մեջ (բացի այլևյալ հատվածներից) մտնում էին Արցախը և Ուտիքը, այլ նաև Արևմտյան Հայաստանի մասին է, որի ժառանգները Ցեղասպանության հետևանքով ստիպված են եղել լքել Հայրենիքը:
- Արևմտյան և Արևելյան Հայաստանի ժառանգորդները պետք է հավաքվեն Երևանում՝ ամենամյա Համահայկական ժողովում, որպեսզի հիմնադրեն Նոր Հայաստանը՝ նոր Սահմանադրությամբ:
- Հայկական խորհրդարանը, որում Արցախի բնակիչներն ընտրվելու իրավունք չունեն, Հայոց հարցի մասը կազմող Արցախի հարցը լուծելու իրավունք և ժողովրդական մանդատ չունի:
- Հայաստանի գործադիր իշխանությունը պարտավոր է ամենամյա կարգով հաշվետու լինել Համահայկական ժողովի առջև, որում հավասարության սկզբունքով կմտնեն Հայաստանի, Արցախի և ողջ Սփյուռքի ներկայացուցիչները: Գործադիր իշխանությունը Հայաստանում պարտավոր է նաև Աշխարհաժողովի հետ համաձայնեցնել ու հաստատել ազգային շինարարության ծրագրերը:
- Հայաստանի նվաճողները ոչնչացրին Աշխարհաժողովը՝ որպես ժողովրդավարության անհայտ ինստիտուտ, որպեսզի պարտադրեն հակահայկական կարգեր վերահսկվող հողերում: Ժամանակն է, որ հայերն իրենց ճակատագիրն իրենց ձեռքը վերցնեն. Դրա համար պետք է առաջին հերթին վերականգնել Աշխարհաժողովները, որոնք կնպաստեն ազատության և իսկական ժողովրդաիշխանության ձեռքբերմանը: