Խոսք ընթերցողի
Հայրերի և զավակների բարի համբավը համատեղ
Մեծարգո հասակակցիս` խմբագիր, արձակագիր, հասարակական գործիչ Տիգրան Նիկողոսյանին ճանաչում եմ արդեն 35 տարուց ավելի: Ինձ ծանոթ են նրա հրատարակած շուրջ 25 գրքերի մեծամասնությունը, շատերը հուզիչ և պարտավորեցնեղ ընծայագրերով: Աչքիս առաջ է եղել նրա ակտիվ գրական –մշակույթային և հասարակական գործունեությունը:Միշտ ուրախացել եմ նրա նվաճումներով պարգևներով,ցավ ապրել կապված նրա անժամանակ կորուստերի հետ:
Այս ամենը իր տեղում, բայց այսօր կրկնակի ուրախ եմ,քանզի սեղանիս նրա ,Բարի լույս, հայրիկե /,Սպիկաե հրատ., Երևան, 2021թ./ ժողովածուն: Ժողովածուի առաջին մասում արևելյան իմաստնությամբ ,Ծնողով ճանաչում են զավակներին, իսկ զավակներով հիշում են ծնողներինե արտահայտության լույսով զավակների անունից հեղինակը ներկայցնում է հայրերին:Տ.Նիկողոսյանի հորը հանդիպելու պատվին չեմ արժանացել, բայց այս և մյուս գրքերի էջերից իմ առջև հառնում է Վոլոդյա Նիկողոսյանի և մի ամբողջ սերնդի կյանքի ճանապարհը` կածան առ կածան, լուսաբացից մինչև մայրամուտ: Այս լուսավոր հետագծում պատշաճ փայլով է ներկայանում հեղինակի քեռին` ճանաչված լրագրող, ԱԺ նախկին լրագրող հոկտեմբերի 27-ի զոհ Հենրիկ Աբրահամյանը, ով Սարուխանի թիվ 1 դպրոցում աշակերտել է Վոլոդյա Նիկողոսյանին և ում գործն էլ շարունակում է Տիգրանը օրաթերթի փոխարեն լույս ընծայելով բարձրաճաշակ ձևավորումով ,Հայստանե ամսագիրը: Հայկական բնաշխարհի անկրկնելի և ինքնատիպ նկարագրով այս բաժնում կերպարանավորվում են շատ անձինք` Նորիկ Պետրոսյան, Սամվել Խալաթյան, Աելիտա Դոլուխանյան, Մկրտիչ Սարգսյան, Վարդգեզ Պետրոսյան, Ռիտա Սարգսյան, Հրանտ Թադևոսյան, …
2017 -2021թթ գրված տողերում շատ են պատմության դասերը,մեծերի խոսքերը խրատները ընդգծումներ կան Նարեկացու ,Մատյանե-ից:
…Ժողովածուի ,Հայրեր և որդիներե խորագրված 2-րդ բաժնում հայրենյաց պաշտպան զինվորներին խոնարհումով հեղինակն ներկայացնում է 1941-1945 թթ պատերազմում զոհված հայրերին /,Ճակատագիրե/, 1989-94թթ. արցախյան ատերազմի մասնակից և զոհված որդիներին /,Հայրս ինձ մի բան պիտի ասերե/, 2016թ քառօրյաին մասնակցած թոռներին /,Խրամատային եղբայրներե/2020թ քառասունչորսօրյա պատերազմում հերոսաբար ընկած նորաթուխ հերոսներին/ ,Քարվաճառի արծիվներըե/:
Այս բաժնի մասին խոսելիս անուններ չեմ ուզում տալ, չեմ ուզում առանձնացնել, չեմ ուզում որևե մեկին բաց թողնել: Ճանաչելով հեղինակին համոզված եմ, որ նա էլ այդ չափանիշներով է առաջնորդվել, արտասունքի ու մեծ ճիգերի գնով է գրել այդ տողերը` Ոչ ոք չի մոռացվել, ոչինչ չի մոռացվել: 1994-21 թվագրված ավելի քան 160 էջերում սրբացած մասունքներ են, պատմության դասեր և արհավիրքներին դիմակայելու նիկողոսյանական դեղատոմսեր: Սերունդների բարի համբավը այս գրքում համատեղ են: Ոգու մասին է այս գիրքը: Ապրողներիս աննկուն ոգին է լուսավորում հեղինակը: Այդ լույսի ճառագայթից ջերմանում է մեր ազգային հավերժության տուն-փարոսը:
Վաղարշակ ՂՈՐԽՄԱԶՅԱՆ
