Այսօր՝ 2022 թ. մայիսի 9-ը, Հայոց միջնաբերդ Շուշիի ազատագրման 30-ամեակն է։
Այսօր, Ազգովի՝ մեծ խանդավառութեամբ ու փառապանծ տօնակատարութեամբ էինք նշելու մեր հզօր յաղթանակը, եթէ անառիկ Շուշին դաւադրաբար չյանձնւէր թուրքին...
Անձնատուր-դաւաճանները հետագային «արդարանում» էին թէ՝ մեզ ինչ պէտք էր տխուր ու դժգոյն Շուշին, երիցս փաստելով իրենց իսկ անհայրենիք-հակազգային լինելու իրողութիւնը...։
Շուշիի կորուստով էլ՝ հետագային կորցրինք Արցախի 75%-ը, հետն էլ՝ Սիւնիքի ու ընդհանրապէս Հայաստանի հողային-տարածքային ու պետական անվտանգութեան երաշխիքները։
Շուշին յանձնողների «ռազմա-քաղաքական» պարտութեանն օրինաչափօրէն յաջորդեց բարոյական պարտութիւնն, իսկ դա եւս «արդարացնելու» համար նորանոր նւաստացուցիչ զիջումները պատճառաբանեցին իրենց «խաղաղասիրութեամբ», այն էլ թուրք-ադրբեջանական հայատեաց ոսոխների հետ...։
«Խաղաղութեան» գինն էլ օրերս պարզւեց, երբ ն. փ.-ի բնութագրմամբ կիրթ ու կառուցողական ալիեւը հերթական «խաղաղասիրական» կոչն արձակեց՝ ասելով. «Հայաստանն այլեւս բանակ չպէտք է ունենայ ու նրա ազգաբնակչութիւնն էլ պէտք է դադարի քանակական աճ արձանագրելուց»...!!!
Այսպէս, ահա, Հայոց նորագոյն ու մեծագոյն յաղթանակի՝ Շուշիի ազատագրման համազգային արժէքը, դաւադիր իւրայինների ձեռամբ իսկ, փորձեցին վերածել հակարժէքի, որպէսզի նսեմացնեն ու իմաստազրկեն Հայի ազատատենչ ոգին:
Ոգի, որն անտարակուսօրէն եւ պատմական օրինաչափութեան թելադրանքով, վերստին առկայծելու է ինչպէս հայի խոցւած ենթագիտակցութեան մէջ, այնպէս էլ՝ Հայոց մթագնած երկնակամարում...:
«ԱԼԻՔ» ՕՐԱԹԵՐԹԻ ԳԼԽԱՒՈՐ ԽՄԲԱԳԻՐ
ԴԵՐԵՆԻԿ ՄԵԼԻՔԵԱՆ
