Այս երգը (որի տակ մեծացել եմ/ենք) նորովի կատարելով ոնց որ յուրօրինակ հաղորդագրություն լինի անցյալը վերարժևորելու համար։
Սա չի նշանակում «քըխ նախկիններ» բլա-բլա, այլ ցանկացած դեպքում վերադարձ անցյալին հնարավոր չի։ Չնայած շատերս մտովի երբեմն երազում ենք մինչ 2016 անհոգ կամ 2020 արժանապատիվ անցյալը։
Սատարելով այսօր փողոցում կռիվ տվող ընդդիմությանը (և նաև ունենալով վերապահումներ) կարծում եմ հողատու իշխանությունից ազատվելը կարող ա լինել յուրօրինակ վերբեռնում։ Ներկա իշխանությունների վտանգավոր լինելու մասով կարծես թե կա հանրային կոնսենսուս։ Մնում է հասկանալ թե ինչպես է պետք ազատվել։
Այսօր բոլորիս պատիվը բարձր պահող ընդդիմությունից զատ կան 1-2 ուժերի, որոնց նկատմամբ էլ վստահաբար ունենք վերապահումներ։ Այսինքն իշխանության փոփոխության համար ուզենք թե չուզենք պետք է դրանից մեկի կողքին լինենք։ Այսօր եթե չենք ընտրում ում կողքին ենք, ապա նպաստում ենք կապիտուլյանտ իշխանության «կյանքի երկարացմանը» (հասկանալ Հայաստանի կործանման ճանապարհին)։
Այս մասով պետք ա յուրաքանչյուրս ֆիքսենք, որ դեռ երկար ժամանակ նախկինի նման «լավ» չի լինելու, բայց «լինելու» համար պետք ա գնալ ցավոտ ճանապարհով։ Պետք ա նաև ֆիքսենք իշխանության մաս են կազմում դրա համար հայտ ներկայացնողները ու նորից կամ սատարենք ինչ որ մեկին, կամ եթե վախեր ու բարդույթներ ունենք՝ ապա լռենք։
