Հայաստանի աթլետիկայի հավաքականի առաջատար մարզիկ Երվանդ Մկրտչյանը վերջերս Ստամբուլում կայացած Բալկանյան երկրների աթլետիկայի ձմեռային առաջնությունում արծաթե մեդալ նվաճեց։ Հայ մարզիկը 1500մ վազքում ցույց տվեց 3․46,05 արդյունք։
Անկախի հետ զրույցում Երվանդը կիսվում է տպավորություններով, խոսում դժվարությունների հաղթահարման և հատկապես Թուրքիայում հայոց եռագույնը բարձրացնելու կարևորության մասին։
-Շնորհավորում ենք Ստամբուլում հաջողության հասնելու, մրցանակակիր դառնալու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շնորհակալ եմ։ Նախապատրաստական աշխատանքներն այս տարի ևս, նախորդների նման, շատ դժվար են անցել, բայց կարողացել եմ հաղթահարել։ Այդ շրջանն անցել եմ իմ մարզչի՝ Գրիգոր Բարսեղյանի հետ։ Մարզումներս անցկացրել եմ ըստ պլանի։ Ճիշտ է, բավական դժվար էր՝ եղանակաին պայմաններից ելնելով, բայց ամեն ինչ անում էինք նախատեսվածից հետ չընկնելու համար։ Ուրախ եմ, որ ամեն բան հաջող դասավորվեց։
Տրամադրվածությունս մրցաշարին շատ լավ էր, հոգեբանորեն էլ էի պատրաստ, որ պետք է լավ մասնակցեմ։
-Ձեր ելույթն ինչպե՞ս կգնահատեք։
-Ամեն ինչ լավ ստացվեց, կարելի է ասել, մեր նախատեսածին համաձայն, բայց ինչպես միշտ, կարող էի և ավելի լավ ելույթ ունենալ։
Արդյունքս բավական լավ էր։ Ձմռանը դրսում պարապելուց հետո ներսում մասնակցելն արդեն շատ լավ է։ Մրցաշարին մասնակցում էին մարզիկներ տարբեր երկրներից, բավական ուժեղ կազմ էր հավաքվել, նաև կազմակերպվածությունն էր բարձր մակարդակի։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ այս հաղթանակը։ Առաջիկայում ի՞նչ ծրագրեր ունեք։
-Մեդալը միշտ հաճելի է, երբ զգում ես, որ տանջանքդ զուր չի անցել։ Ինձ թվում է հաճելի պահ է եռագույնի ծածանումը․ճիշտ է, սպորտը չեն քաղականացնում, բայց երբ քո դրոշը թշնամու երկրում ես բարձրացնում, զգացումն անբացատրելի է։
Առաջիկայում կան մրցաշարեր, շարունակելու եմ աշախատել ինձ վրա, որ ավելի լավ մակարդակով ելույթներ ունենամ՝ փորձելով բարձր պահել երկրիս պատիվը միջազգային հարթակներում։
