Վերջերս Խարկով քաղաքում կայացած Հովհաննես Սահակյանի անվան հուշամրցաշարում երիտասարդ ազատոճայինները բավական հաջող հանդես եկան։ Մրցավայր մեկնած 9 մարզիկից 7-ը դարձավ մեդալակիր։
125 կգ քաշային կարգում իրեն լավագույն կողմերով դրսևորեց և անցկացրած 4 գոտեմարտերում հաղթելով՝ պատվո հարթակի առաջին աստիճանին կանգնեց երիտասարդ, հեռանկարային ըմբիշ Լյովա Գևորգյանը։
Անկախի հետ զրույցում հայ մարզիկը կիսվում է տպավորություններով՝ նշելով, որ եթե կա նպատակ, ապա ոչինչ չի կարող խանգարել դրան հասնելու ճանապարհին։
-Շնորհավորում ենք Հովհաննես Սահակյանի անվան հուշամրցաշարում ոսկե մեդալակիր դառնալու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շնորհակալ եմ։ Հուշամրցաշարին պատրաստվել եմ մարզիչներիս հսկողությամբ՝ ուսումնամարզական հավաքների մասնակցելով։
Մարզումներն անցկացրել ենք կենտրոնանալով թե՛ ֆիզիկական, թե՛ տեխնիկական պատրաստվածության վրա՝ մարզավիճակն ամրապնդելով, հմտությունները բարելավելով։
-Մրցաշարի ընթացքի, Ձեր անցկացրած գոտեամարտերի մասին ի՞նչ կասեք։
Մրցաշարը շատ լավ էր կազմակերպված, դեռ պատերազմը չէր սկսվել։ Հատկապես կարևորում եմ այն փաստը, որ Հայաստանում հարազատներս մրցաշարի ընթացքին ուղիղ եթերով հետևելու հնարավորություն ունեին։
Ուրախ եմ, որ մրցաշարին մանսակցելիս բազմաթիվ հաջողություններ գրանցեցինք ամբողջ թիմով, տղաները շատ հաջող հանդես եկան։ Առանց պարտության 4 գոտեմարտ անցկացրի՝ դառնալով հաղթող։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ այս ձեռքբերումը։
-Ինչպես բոլոր մրցաշարերս, հատկապես հաղթանակներս ինձ տալիս են նախ հանգստություն, որ ազգիս պատիվն եմ բարձր պահում, հետո՝ ավելիին հասնելու նպատակ։ Յուրաքանչյուր միջազգային մրցաշարի մասնակցելիս, յուրաքանչյուր երկրում եռագույնս բարձրացնելիս, զգում եմ ու հասկանում, որ հույսեր եմ արդարացնում՝ պատվով ներկայացնելով ժողովրդիս ու երկրիս անունը, հատկապես այս դժվար իրավիճակում` պատերազմներ, համաճարակ։ Իմ բոլոր հաղթանակներով ուզում եմ ասել ու ապացուցել, որ նպատակիդ հասնելու համար ոչ ոք, ոչինչ չի կարող քեզ խանգարել և հետ կանգնեցնել։ Այժմ կրկին մասնակցում եմ ուսումնամարզական հավաքի․ պատրաստվում եմ Եվրոպայի առաջնությանը, Աստված առաջ։
