Աշխարհաքաղաքական, ռազմաքաղաքական համաշխարհային բարդ, սրվող զարգացումների և համաշխարհային պանդեմիայի իրավիճակում բոլոր պետությունները արտաքին և ներքին քաղաքական նոր նշաձողեր են սահմանում: Հիմնականում, վիրուսի դեմ պայքարին զուգահեռ, ընթանում է նաև քաղաքական իավիճակից բխող նոր առաջնահերթությունների սահմանում, պետական ինստիտուտների և տնտեսական ողնաշարի ամրացում: Այլ կերպ ասած՝ բոլորն ամրացնում են իրենց պետական իմունիտետը, որպեսզի ոչ միայն դիմակայեն վիրուսա-ռազմա-քաղաքական իրավիճակին, այլև դուրս գան այդ իրավիճակից շահած, հօգուտ պետության և ժողովրդի: Առավել շատ անելիքներ, ջանքեր, քաղաքական կամք է պահանջվում այն երկրներում, որոնք ունեն ոչ բարի դրացիական-հարևան պետություններ, սահմանների կիսաշրջափակված ռեժիմ, ժամանակ առ ժամանակ ագրեսիվ ռազմական սադրանքների դիմող հակառակորդ:
Հիմա, ինչպիսին պետք է լինի մեր, որպես պետություն, վերոնշյալ մարտահրավերները հաղթահարելու ուղիները, քաղաքականությունը և մեթոդները, այն դեպքում, երբ իշխանությունը բացառապես զբաղված է իր ներքին քաղաքական նպատակները կյանքի կոչելով:
Այլ կերպ ասած՝ երկու տարի շարունակ, ոչ պրոֆեսիոնալ, ակնհայտ ապազգային քաղաքականությամբ երկիրը պահում են անկայուն իրավիճակում, կազմաքանդում են պետական ինստիտուտները, հոգեբանական և քարոզչական, քաղաքական պայքար են տանում ռազմաքաղաքական էլիտայի դեմ, ազգային գաղափարախոսության դեմ առհասարակ, մանիպուլիացնելով տարբեր սոցիալական հարցեր, դրանք օգտագործում են հասարակությանը իրար դեմ լարելու համար: Մի խոսքով՝ քաոսային իրավիճակ են ստեղծում գրեթե բոլոր ոլորտներում:
Փորձում են արժեզրկել ազգային, հերոս, հայրենիք գաղափարները:
Անգամ արտակարգ դրության պայմաններում, շարունակում են կենտրոնացած մնալ պոպուլիստական, դատարկախոս հայտարարությունների վրա:
Այս ամենը ամենևին էլ մեր պետության և ժողովրդի շահերին չի ծառայում: Ստեղծված իրավիճակից քիչ վնասներով դուրս գալու համար, մեզ ամուր ողնաշարով, ազգային իշխանություն է պետք:
Մեր պետությունը և հասարակությունը դեռ շատ անելիքներ ունի:
Արագ որոշումների և քաղաքական կամքի դրսևորման ժամանակն է՝ հանուն Ազգի և Պետականության:
Մեզ ամուր ողնաշարով, ազգային իշխանություն է պետք
