Օրեր առաջ «Դինամո»  մարզադահլիճում  կայացած Հայաստանի բռնցքամարտի առաջնությունում կանանց պայքարում հերթական անգամ անգերազանցելի գտնվեց և չեմպիոնի կոչումը 48 կգ քաշային կարգում նվաճեց  Լիլիթ Դալլաքյանը։
Անկախի հետ զրույցում Լիլիթը կիսվում է առաջնությունից ստացած տպավորություններով՝ նշելով, որ յուրաքանչյուր հաղթանակ ավելի ուժեղ է դարձնում։

-Շնորհավորում ենք Հայաստանում հերթական անգամ լավագույնը ճանաչվելու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել առաջնությանը։
-Անչափ շնորհակալ եմ։ ՀՀ առաջնությունը տարեսկզբի կարևոր  մրցաշարն է, որտեղ որոշվում է, թե ովքեր այդ տարի պետք է մասնակցեն Եվրոպայի,աշխարհի առաջնություններին, ուստի ինձ համար շատ կարևոր է տարին մեկնարկել հաղթանակով։ Այս քաշային կարգում արդեն երրորդ տարին անընդմեջ հաղթանակս է։ Ավելի կարևոր է հաղթանակից հետո ամեն տարի պահել  դիրքերը։ Շատ լավ էի տրամադրված առաջնությանը, քանի որ լավ էի պատրաստվել։

-Առաջնության ընթացքի, Ձեր ելույթների մասին ի՞նչ կասեք։
-Ընդհանուր մրցաշարը շատ լավ էր կազմակերպված։ Ուզում եմ առանձնացնել, որ կշռման արարողության և մրցաշարի անցկացման ժամերն էին շատ լավ նշանակված, և  մարզիկները վերականգնվելու համար  մոտ 7 ժամ ժամանակ  ունեին։ 
Իմ հակառակորդը փորձառու մարզուհի էր, երիտասարդների Եվրոպայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր,աշխարհի առաջնության մասնակից։ Ավելի հետաքրքիր է այդպիսի մարզիկների հետ մենամարտելը, քանի որ պայքար կա։ Մենամարտիս 1-ին ռաունդը լավ չստացվեց, բայց հետո գտա հաղթելու բանաձևը։ Ընդհանուր առմամբ գոհ եմ իմ ելույթից, քանի որ զգում եմ , որ մեկ քայլ ևս առաջ գնացի։

-Ի՞նչ տվեց Ձեզ հաղթանակը Հայաստանի առաջնությունում։
-Հայաստանի առաջնությունում հաղթելով՝ նախ ընդգրկվում ես հավաքականում և հետագայում մասնակցում ես միջազգային, աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունների։ Մարզիկի համար ևս մեկ քայլ է սեփական ուժերի հանդեպ հավատի ամրապնդման, փորձի ձեռքբերման։  Ի վերջո, հաղթանակը հնարավորություն է տալիս  ևս մեկ քայլով մոտենալու երազանքներին, նպատակներին։

-Դուք նաև զբաղվում եք քիք-բոքսով, որտեղ ևս հաջողություններ ունեք գրանցած․ բռնցքամարտ, թե՞ քիք-բոքս։
-Միանշանակ բռնցքամարտ, իմ առաջին քայլերը եղել են բռնցքամարտում, իսկ քիք֊-բոքսի աշխարհի, Եվրոպայի առաջնություններին մասնակցությունս շատ պատահական է ստացվել։ Թեև պատահական, բայց  քիք֊-բոքսի  առաջին իսկ մրցաշարում ոսկե մեդալ նվաճելն ինձ այնքան վստահություն, հավատ, ուժ տվեց, որ էլ ավելի բարձրին ձգտեմ։ Երբեք չեմ փոշմանում, որ նաև քիք֊-բոքսով եմ զբաղվել։ Ճիշտ է, քիք֊-բոքսը և բռնցքամարտը տարբեր են և ավելի շատ կարող են խանգարել միմյանց, բայց ինձ ավելի շատ օգնել է։

-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Այս պահին մասնակցում եմ ուսումնամարզական հավաքների, պատրաստվում Ստրանջայի բավական ուժեղ միջազգային մրցաշարին։
Ստրանջայի մրցաշարին կհաջորդեն աշխարհի և Եվրոպայի առաջնությունները։
Ցանկանում եմ  շնորհակալություն եմ հայտնել իմ անձնական մարզչին`Վարդան Աբգարյանին, որը հիմա գտնվում է Մոսկվայում, բայց թեկուզ հեռվից մշտապես ճիշտ ցուցումներ է տալիս և օգնում լավ պատրաստվել մրցաշարերին։ Շնորհակալություն Եղիշե Սադյանին, որը  փոխարինում է իմ մարզչին։ Շնորհակալ եմ հավաքականի մարզիչ Ռաֆիկ Մեհրաբյանին անձնվեր աշխատանքի համար։  Շնորհակալ եմ  ankakh.com-ին  մեզ՝ մարզիկներիս,  ուշադրության կենտրոնում  պահելու, մեր հաջողությունները  մշտապես լուսաբանելու համար, ինչը նույնպես ոգևորում է։ Եվ, վերջապես, շնորհակալ եմ Աստծուն, որ ինձ տվել է այն, ինչ ունեմ