Հայաստանի իշխանություններն անմարդկային վերաբերմունք են ցուցաբերում ձերբակալված նախկին գերիների հանդեպ։ Այս մասին ասել է իրավապաշտպան Ռուբեն Մելիքյանը «Հայելու» հարցազրույցում։
Մելիքյանը տեղեկացրել է, որ գործընկերների հետ ներկայացնում է երեք նախկին գերիների շահերը, որոնք անցնում են նոյեմբերի 16-ի իրադարձությունների նույն գործով։
Երկու նախկին գերի գտնվում է կալանքի տակ, մեկն ազատության մեջ է։ «Անմարդկային վերաբերմունք։ Այն, ինչին ենթարկվել են գերության մեջ, ինչ դաժանություններ են զգացել իրենց վրա։ Սերժիկ Ամիրխանյանը, որին վերաքննիչ դատարանը թողել է կալանքի տակ, պատմել է դատարանում։ Դատավորը հուզվել է։ Բայց դատավորները նրա համար չեն, որ զգան, այլ որպեսզի արդարադատություն իրականացնեն։ Եվ ահա այսօր այս վճիռը։ Եթե դատավորը գործի է դնում հույզեր իր աշխատանքում, դրանք միշտ չէ, որ ճիշտ ուղղությամբ են ընթանում։ Եթե, իհարկե, դրանք հույզեր էին։ Այդ մարդիկ մեր պատկերացմամբ տուժածներ են։ Նրանց գործողություններից, ովքեր մեղավոր են տեղի ունեցողի մեջ՝ սկսած երկրի քաղաքական ղեկավարությունից մինչեւ ռազմականը։ Հայտարարվել է, որ նրանց գործի քննությունն ավարտված է։ Կարծում եմ, դատավարությունը բաց կլինի, եւ մարդիկ կտեսնեն, որ նրանք անօրինաբար են գտնվել կալանքի տակ, ինչը բազմապատկել է նրանց տառապանքները»,- ասել է Մելիքյանը։
Նա ընդգծել է, որ Ադրբեջանը հնարավոր ամեն ինչ քամում է իրավիճակից։ Գերիներին խորհուրդ է տալիս չվերադառնալ, գնալ երրորդ երկրներ։ «Ցավոք, կարծում եմ՝ նման դեպքեր կլինեն։ Բայց եթե նրանց հանդեպ այսպիսի անարդարություն է։ Մարդը մառախուղի մեջ է, զրոյական տեսանելիություն, ջերմացույցեր չկան։ Ի դեպ, Սփյուռքի հարգելի ներկայացուցիչներ, հետեւեք, թե ուր են կորել ձեր ուղարկած ջերմացույցերն ու ձեր օգնությունը»,- խորհուրդ է տվել Մելիքյանը։
Իրավապաշտպանն ընդգծել է, որ պետությունն անօգնական է թողել գերության մեջ հայտնվածներին, իսկ հիմա դատում է։ Սերժիկ Ամիրխանյանը կալանքի տակ է 57 օր, որոնցից 20-ը՝ գերության մեջ։ Մելիքյանը նշել է, որ նորմալ է, երբ գերությունից վերադառնալուց հետո տղաների հետ աշխատում են։ «Բայց այստեղ այլ է։ Իշխանություններն ամիսներով խաղեր տվեցին գերիների հարազատների հետ, բոլորին անխտիր հերոսացրին։ Ինչը նույնպես ճիշտ չէ։ Տեղի ունեցողի պատճառներից մեկը փորձն է՝ մեղքը բարդել ուրիշների՝ ավելի թույլ օղակի վրա։ Այդ մարդիկ մեղավոր չեն դիրքերը կորցնելու համար։ Այն բանից հետո, երբ այսպես կոչված գերագույն գլխավոր հրամանատարը հայտարարում է, որ ինչ-որ լճի կամ լեռան պատճառով հո չի կռվելու, սա ինչ մեսիջ է բանակին»,- ասել է Մելիքյանը։
