ՀՀ նախկին վարչապետ Խոսրով Հարությունյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․
Ես շարունակում եմ մնալ այն կարծիքին, որ Ղազախստանում տեղի ունեցողն այդ երկրի ներքին խնդիրն է, նույնիսկ այն պարագայում, որ համոզված եմ՝ այդ իրադարձությունները հրահրվում են դրսից և ունեն ակնհայտ աշխարհաքաղաքական նպատակադրում: Բայց բացահայտ արտաքին միջամտության փաստեր, դատելով այդ երկրից մեզ հասնող լրահոսից՝ չկան: Մինչդեռ, ավելի քան ակնհայտ է, որ այդ երկրի ժողովոուրդը ըմբոստացել է իշխանությունների դեմ և պահանջում է տարիների ընթացքում կուտակված քաղաքական և սոցիալ-տնտեսական խնդիրների լուծում:
Նման պայմաններում որոշումը՝ ՀԱՊԿ խաղաղապահ ուժեր այդ երկիր ուղարկելու վերաբերյալ, իրավական առումով խոցելի է և վնասում է ՀԱՊԿ միջազգային հեղինակությանը:
Ավելին, դա շատ մտահոգիչ նախադեպ է ստեղծում ՀԱՊԿ կարողություններն անդամ պետությունների ներքին գործերին միջամտելու նպատակին ծառայեցնելու առումով:
Այս դեպքում հետաքրքիր է նաև այն հանգամանքը, որ նման որոշման նախաձեռնողը Հայաստանն է (ընդ որում, իմ այս տարակուսանքը բոլորովին կապ չունի ՀԱՊԿ-ում նախագահելու հանգամանքի հետ):
Ակնհայտ է, որ սա լավ նախադեպ չէ:
Եթե Փաշինյանը կարծում է, որ այդ կերպ նա ձեռք է բերում թե՛ իրավական, թե՛ քաղաքական և թե՛ զուտ բարոյական իրավունք Հայաստանի հանդեպ արտաքին սպառնալիքների փաստացի կիրառման պարագայում ՀԱՊԿ ուժերի ներգրավումը երաշխավորելու առումով, ապա կարծում եմ նա սխալվում է:
Հաշվի առնելով մեր անվտանգությանը սպառնացող իրական վտանգների արղբյուները (մեր հարևաններն արևելքից և արևմուտքից) և դրանց նկատմամբ ՀԱՊԿ անդամ պետությունների հարաբերությունների ռազմավարական բնույթը՝ նման սպասելիքները սին են:
