2019 թվականի այս օրը Բրատիսլավայի հայտնի հանդիպումից առաջ Աննա Հակոբյանը Մեհրիբան Ալիևային հրավիրեց Արցախ խաղաղ պայմաններում մուղամ լսելու:
Խաղաղասիրություն ներկայացվող բեմականացումը ավարտվեց լայնամասշտաբ պատերազմով, ինչը խլեց հազարավոր հայ երիտասարդների կյանք, ինչի արդյունքում մենք կորցրեցինք Արցախի 80%, Շուշին, Հադրութը, այդ հայտարարության ողբերգության մակարդակը այն ժամանակ շատերը չէին հասկանում և կրկին իրենց շլանգի տեղ դրած փորձում էին մեզ համոզել, որ եկել է նոր Հայաստանը և թուրքի հետ խաղաղությունը, իբր պատերազմը նախկիններն էին բերել և հիմա թուրքը էն հին թուրքը չի...
«Նա կարող է լինել մեր հյուրը: Հայ ժողովուրդը, արցախցիները գիտեն՝ ինչպես ընդունել հյուրին, ինչպես հարգել հյուրին, հյուրընկալության կանոններից է նաև հյուրին պատվել իր երաժշտությամբ, մենք կարող ենք ապահովել մուղամ, կարող ենք իրականացնել նրա երազանքը: Նա կարող է լինել մեր հյուրը և Ղարաբաղում լսել իր սիրելի մուղամը»,- ասում էր Աննա Հակոբյանը
Դե ին՞չ կարելի է այստեղ ասել, հրավիրվող կողմը այսօր հանգիստ իր մուղամը լսում է և արդեն ոչ թե հյուրի, այլ տանտիրուհու կարգավիճակով:«Հանուն ոչնչի» լոզունգն էլ դարձավ դառը իրականություն:
