Ապրիլյանից հետո այսօրվա իշխանավորներն ու նրանց հարող շրջանակները բանակի մասին այնպիսի ապատեղեկատվություն էին տարածում, համաձայն որի մեր զինվորները ոչ հագուստ ունեին, ոչ զենք ու զինամթերք, ու այնքան սոված էին, որ հող էին ուտում։
Բայց իրականությունն այլ էր։
Հայոց բանակի զինվորն ամուր դիրքավորված էր նորմալ կահավորված հենակետերում, խրամատներն ու բլինդաժները կահավորված էին։
Իսկ ի՞նչ վիճկում է շփման գիծն այսօր` պատերազմից մեկ տարի անց։
Զորքը բառիս բուն իմաստով ԲՐԱԽՎԱԾ է դաշտերում` վրանների մեջ։ Զորքը քնում է ցեխի մեջ` թշնամու նշանառության տակ։
Այսօր հայտնվել են ինչ֊որ անծագում պաշտոնյաներ ու պատգամավորներ, որոնք հեքիաթներ են պատմում այն մասին, իբր իրենք, որպես ՀՀ ԶՈՒ զինծառայող, սոված են եղել։
Զորամասերը տարատեսակ արտլանչերով սիրունացնելը պատերազմի օրերին ապացուցեց իր անպիտանությունը։ Որևէ արտլանչ պատրաստ չէր, չուներ համապատասխան կարողություն, գիտելիք ու փորձ` ռազմական գործողությունների պայմաններում դաշտային խոհանոցներ կահավորելու ու զորքին սնունդ մատակարարելու համար։
Իսկ սրանք շարունակ գլուխ են գովում, թե զինվորը ելակ է ուտում։
Իսկ երեկ մեր զինվորները վիրավորվել են վրանում։ Հասկանում ե՞ք։ Ամեն օր ռազմական գործողությունները վերսկսելու հոխորտանքներ տարափող ալիևյան ադրբեջանից մեզ պաշտպանող զինվորները տեղակայված են վրանների մեջ։ Ոչ խրամատ, ոչ բլինդաժ, ոչ որևէ ինժեներական ամրակառույց, ՈՉԻՆՉ ՉԿԱ։
Դարպասները լայն բացված են։
