Geheni Araqel
Ինչքան էլ ուզում ես հմուտ ու փորձառու հոգեբան լինես՝ ակադեմիական կրթությամբ ու տիտղոսներով միևնույն է դժվար թե կարողանաս հասկանալ Մովսես Խորենացու գրած հայերի բնութագիրը, եթե իսկապես ականատես չես եղել այն ամենին ինչի ականատես է եղել նա։ Նույնը կարելի էր ասել Փոքր Մհերին, որը այս ամենի պատճառով նախընտրեց Ագռավաքարի անձավային խոնավ ու մութ անձավները, քան այդ ժողովրդի կողքին լինելը։
Հայությունը եզակի ժողովուրդներից է, որի մասին շատ մեծեր են գրել գարշանքի ու նողկանքի բառերը չխնայելով։ Սատանան դժոխքում հայերի համար ավելի լավ պատիժ չէր կարող հնարել, ինչ գտավ հայությունը իր համար՝ իր երկիրը դարձնելով դժոխքից ավելի սարսափելի։ Ավելի լավ պատիժ չէր կարող գտնել, քան Լևոնի, Վազգենի, Ռոբերտի Սերժի ու Փաշինյանի պես առաջնորդներ ունենալը։ Դա անեծք չէ, այլ արժանի փոխհատուցում, ինչպես ասում են․ « ամեն ազգ ու ժողովուրդ արժանի է նրան, ինչի արժանի է»։
Փաշինյանը պատահական չէր ասում, որ եթե հոկտեմբերին կանգնեցնեինք պատերազմի ինձ կանվանեին դավաճան։ Շատերը տեղյակ չեն, որ 1992 թվականին Ազգային ժողովում նույն բառերը նույնությամբ ասել է, այն ժամանակվա պաշտպանության նախարար Վազգեն Սարգսյանը Արծվաշեն զորք ուղարկելու համար․
Այս ժողովուրդը չհասկացավ, որ սրանցից ազատվելու միակ միջոցը ավտոմատի խզակոթն է, ու ջարդուփշուր եղած գանգը։ Նիկոլ Փաշինյանը սիմվոլ է, հայ ժողովրդի դիմագիրը, պատկերը, նա է մարմնավորում հայ ժողովրդին՝ վախկոտ, ստախոս, խաբեբա, կապիտուլյանտ հողատու ու կարևորը քցող ապերախտ ու ինչպես ժողովուրդն է ասում՝ Բոզի տղա։
Կարծում եմ սա իմ վերջին գրառումն է։ Ես էլ գուցե գնամ Ագռավաքար, այնտեղ գոնե այս իրականությունը չեմ տեսնի՝ հայ ժողովրդի մայրամուտը։
07․10․2021 Գ․ Ա
