Օգոստոսի 7-ին Եկատերինբուրգում կայացած պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտի շոու երեկոյի ընթացքում իրեն լավագույն կողմերով դրսևորեց թեթևագույն քաշային կարգում հանդես եկող, Punch Boxing ընկերությունը ներկայացնող բռնցքամարտիկ Նարեկ Աբգարյանը։ Նարեկը, թեև ռինգ էր դուրս եկել արմունկի վնասվածքով, սակայն ոչ մի հանարվորություն չտվեց մրցակցին՝ Հարավաֆրիկյան Հանրապետությունը ներկայացնող Սաբելո Նգեբինյանային։
Անկախի հետ զրույցում Նարեկը կիսվում է տպավորություններով, խոսում նախապատրաստական շրջանի, կամային որակների դրսևորման և հաղթանակի մասին։
-Շնորհավորում ենք հաղթանակի կապակցությամբ, ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել։
-Շնորհակալ եմ։ Մենամարտից առաջ հիանալի նախապատրաստական շրջան եմ անցել իմ և Գոռ Երիցյանի հիմնած 12 ROUNDS-ի մարզադահլիճում։ Մարզումներս անցկացրել եմ Գոռ Երիցյանի աջակցությամբ։ Նշեմ, որ վնասվածք ունեի ձախ արմունկիս հատվածում և անգամ բժիշկներն ասել էին, որ պետք է անպայման վիրահատության ենթարկվեմ, բայց եթե այդ որոշումը կայացնեի, ապա մենամամրտը տեղի չէր ունենա։ Վստահ էի, որ այդ վիճակով էլ կարող եմ հաղթել և այդպես էլ եղավ։
Նշեմ նաև, որ մի փոքր հոգեբանական խնդիր կար՝ կապված վնասվածքի հետ, սակայն իսկական մարզիկին ոչինչ չի կարող խանգարել։ Ես երկու անգամ եղել եմ Բաքվում, մենամարտել եմ թշնամու հողում ու չեմ ընկճվել ընդհանրապես, ուստի արմունկիս ցավը չէր կարող ինձ կոտրել։
-Ռինգում Ձեզ լավագույն կողմերով դրսևորեցիք, մինչ մենամարտը հասցրել էիք ուսումնասիրել մրցակցին։
-Այո՛, նշեմ, որ նա ինձանից առաջ էր համաշխարհային վարկանիշային աղյուսակում ու լավ գիտեի, որ ուժեղ մրցակից է, բայց վստահ էի, որ կհաղթեմ ու հենց այդպես էլ եղավ։ Ես երկրորդ համարով էի գործում, բայց նա կարծես «պարում էր իմ նվագի տակ»։
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ 15-րդ հաղթանակը պրոֆեսիոնալ ռինգում։
-Առաջին հերթին՝ վստահություն, որ նույնիսկ արմունկի ցավով ու պատրաստվելով Հայաստանում առանց մարզիչ, կարող եմ հաղթել ուժեղ մրցակցի։
-Երեկոյի ընթացքում հայ բռնցքամարտիկները հաղթանակներ տոնեցին։ Այս ամենը ոգևորու՞մ էր։
-Մինչև իմ մենամարտը, մեկ հայ տղա էր ռինգ դուրս եկել, որը ոչ-ոքի էր ավարտել մենամարտը, մյուսները ռինգ մտան իմ հաղթանակից հետո։ Առհասարակ տղաների ներկայությունն արդեն իսկ ոգևորիչ է։
-Առաջիկա ծրագրերից կխոսե՞ք։
-Հիմա բուժում եմ ձեռքս, կարդիո մարզումներ եմ անցկացնում, որպեսզի ձեռքս չցավի, շուտով կվիրահատեմ արմունկս և հույս ունեմ՝ մեկ ամիս հետո կկարողանամ վերսկսել սպարինգները։
Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ ընկեր Գոռ Երիցյանին, որ ամեն վայրկյան կողքս է եղել այս ընթացքում, իմ ընտանիքին, որ միշտ հավատում է և ուժ տալիս ինձ, իմ մենեջեր Արամ Դավթյանին, որ մշտապես աջձակցում է, որի օգնությամբ տեղի ունեցավ այս մարտը, և բոլոր նրանց, որոնք երկրպագում ու քաջալերում են ինձ։
