«Ինձ համար հասկանալի չէ, թե ինչու ենք մենք ակնկալում, որ Ռուսաստանը կստիպի Ադրբեջանին ճանապարհները բացել: Մենք ինքներս ընդունել ենք, որ ճանապարհի այդ հատվածներն անցնում են Ադրբեջանի տարածքով, և տրամաբանությունը հուշում է, որ Ադրբեջանն իրավունք ունի իր տարածքով անցնող ճանապարհների նկատմամբ ցանկացած գործողություն անել: Ադրբեջանը մի օր էլ կարող է վիզային ռեժիմ սահմանել այդ ճանապարհներին և ասել, որ եթե ՀՀ քաղաքացիները ցանկանում են այստեղով անցնել, պետք է ստանան Ադրբեջանի Հանրապետության վիզա: Այս դեպքում է՞լ պիտի դիմենք Ռուսաստանին և ասենք՝ ճնշում գործադրի Ադրբեջանի վրա»,-ասում է քաղաքագետ Բենյամին Պողոսյանը:
Նրա խոսքով՝ ճանապարհների ապաշրջափակումից հետո էլ երաշխիք չկա, որ Ադրբեջանը կրկին նման քայլերի չի դիմի:
«Եթե իրոք եղել են պայմանավորվածություններ, որ Ադրբեջանը խոչընդոտներ չի հարուցելու, և մենք դեկտեմբերին ճանապարհը զիջել ենք իրենց, բայց հիմա Ադրբեջանը ճանապարհները փակում է, ապա որո՞նք են երաշխիքները, որ հետագայում Ադրբեջանը չի փակի, ասենք, Նախիջևանով անցնող մեր ճանապարհները: Փոխարենը մենք չենք կարող փակել, օրինակ, Սյունիքի մարզի տարածքով Ադրբեջանը Նախիջևանին կապող երկաթուղային կամ ավտոմոբիլային ճանապարհները, քանի որ նոյեմբերի 10-ի հայտարարության մեջ նշված է, որ դրանց անվտանգության ապահովումը փոխանցվելու է Ռուսաստանի սահմանապահ զորքերին»:
Քաղաքագետը նաև կարծում է, որ գործող իշխանությունն իր կառավարության ծրագրում հստակ նշել է, որ տարածաշրջանում պետք է հաստատվի խաղաղություն, ինչը ենթադրում է, որ իշխանությունը կգնա Սյունիքի մարզով Ադրբեջանը Նախիջևանին կապող ճանապարհի տրամադրմանը:
«Խաղաղության այդ պրոցեսը անհնար է պատկերացնել նաև առանց հայ-թուրքական հարաբերություններում որոշակի գործընթացի սկսման: Ամենայն հավանականությամբ կսկսվի գործընթաց, հնարավոր է՝ սկզբում ոչ հրապարակային: Չեմ բացառում նաև, որ այդ գործընթացը սկսված է»,-ասաց քաղաքագետը:
