Մի քանի օր առաջ զրուցում էի տաքսիստի հետ: Նա բոլոր խնդիրների համար մեղադրում էր «նախկիներին» և ասում, որ նրանք բոլորը «Մանվելի պես պետք է սատկեն»: Ես էլ ասացի, որ նախ և առաջ պետք է սատկեն Գերագույն դավաճանը վիժվածքը ու նրա ջհուդ վհուկ Էռատոն: Նա շարունակեց կրկնել թրքասեր նիկոլիզմ աղանդի բարբաջանք «փաստարկները», որ արդեն բոլոր հողերը ծախված էին ու այս ամենը նիկոլի «գլխին սարքեցին»: Նորից կրկնեմ, որ հիմնականում նրանք են սա ասում, որոնք Նիկոլին աջակցել են 2018, որպեզի ինքն իրենց արդարացնեն դաճանության մասնակից լինելու փաստին: Երբ ես նրան հարցրի, թե նա մասնակցել է ջհուդամասոնական ժեխափոխությանը, ասաց «ամբողջ ազգը մասնակցեց» ու «ամբողջ Հայաստանն էր աջակցում Նիկոլին»: Ես էլ պարզ ասացի, որ այդպես չէ՝ նշելով արցախցիների դժոհությունը ու մտահոգությունը այդ ժամանակ. Արցախում գրեթե չկար մեկը, որ նիկոլին աջակցեր, որովհետև գուցե նրանք անգիտակցաբար կամ գիտակցաբար զգում էին իրենց գլխի գալիքը: Կարճ ասած՝ ասացի, որ Արցախը դեմ էր սատանայական հեղաշրջմանը, և նա պատասխանեց «Հայաստանի մասին եմ խոսում», ես էլ ասացի, որ Արցախն էլ է Հաայստան, և նա ասաց «ո՞վ է ասել»: Այդտեղից շարունակեցի մի քիչ էլ զրուցել, և ապացուցել, թե որքան հիմար է նա, բայց հիշեցի, որ ընդհանրապես անիմաստ է նման ապուշ բիձա զոմբիների հետ բանավիճել: Նա այնքան ատելությամբ էր խոսում «նախկիների» մասին, որ հաստատ թուրքերի հանդեպ նման ատելություն երբեք չի ունեցել, և շարունակում է պնդել, որ Արցախը Հայաստան չէ նույնիսկ 5000ից ավել հայ երիտասարդներ այդ հողի համար զոհվելուց ու նահատակվելուց հետո:
Փաստորեն այդ քաջերը իրենց կյանքները տվեցին, որ նման տգետ ոչնչություններ հանգիստ տաքսի քշելով նման բարբաջանքներ տարածեն և շարունակեն պառակտել Հայաստանը, որը հենց այս հակահայ աղանդի նպատակն է եղել «թալանչիների» դեմ պայքարի քողի տակ:
Որևէ մեկը կարո՞ղ է պատկերացնել, որ Ադրբեջանում մի ադրբեջանցի համարձակվի պնդել, որ Ղարաբաղը Ադրբեջան չէ:
Պատերազմի ավարտից հետո իմ առաջին գրառման մեջ նշեցի, որ մենք Արցախին արժանի չէինք և հենց դրա համար կորցրինք այն: Շատերը չհասկացան այդ միտքը, բայց հիմա կարծում եմ ասածս շատ ավելի պարզ է ու հասկանալի: Քանի դեռ կա վերոհիշյալ ազգակործան մտածողություն, մենք ոչ միայն կշարունակենք արժանի չլինել Արցախին, այլև արժանի չենք լինի ներկա Հայաստանին և առհասարակ արժանի չենք լինի այս աշխարհում գոյություն ունենալ, որպես յուրահատուկ արիական ազգ:
