Ամեն անգամ մի թույն թափում, ա, բայց միայն նրա համար, որ ցույց տա, թե քաղաքական կյանքում ինքը դեռ ողջ է։ Զուր ջանքեր։
Բանակը քաղաքականությանը խառնել-չխառնելու կոչերի մասին կամ դրանց անթույլատրելիության մասին խոսում ա մարդ, որը 2008թ․ փետրվարին Ազատության հրապարակի բեմից գոռում էր «Ման-վե՜լ, Ման-վե՜լ», «Գա-գի՜կ, Գա-գի՜կ», որովհետև պաշտպանության երկու փոխնախարարին բերել-խառնել էր քաղաքականությանը, զինդատախազին էլ կանգնեցրել էր բեմին ու ռազմական հեղաշրջում էր ուզում անել։
Դու հիմա երես ունես ինչ-որ բան խոսալու ռազմական հեղաշրջման, բանակը քաղաքականությանը խառնելու մաս՞ին։ 2008-ին ձեր ռազմական հեղաշրջումը չստացվեց միայն նրա համար, որ ձեռքներդ բռնող եղավ, բեմին էնպիսի պաշտոնյաներ էին, որոնք շան նման վախենում էին պետության նախագահից։
Հողերը հանձնել են, թուրքին բերել-հասցրել են Սյունիք, Գեղարքունիք, արդեն մտցնում են Տավուշ ու որոշեցիր վերակենդանանա՞լ, ռազմական հեղաշրջումից խոսալ ու քննադատե՞լ։ Բա խոսացող էիր՝ խոսեիր, որ հայրենիքը կիլոմետրերով հոգեզավակդ բաշխեց։ Թե տեսար, որ քիրվայության քարոզներդ կարող է տապալվեն, արդեն Նիկոլիդ ոչ մեկ չի կարողանում փրկել, որոշեցիր քո փտած պարանը պարզել։
Սթրվի տեղդ, է՛լի
