2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին, ԼՏՊ-ն, իր ողջ թայֆով հողատվության քարոզն անելուց հետո, հավաքել էր ընդամենը 1,66% քվե։ Ըստ պաշտոնական տվյալնների ընտրության էին ներկայացել 1 575 786 ընտրող։ Այսինքն առնվազն 26 158 մարդ դեռ 2017 թվականին կողմ էր Արցախն հանձնելու գաղափարին։ Եթե հաշվի առնենք, որ հետ(խ)հեղափոխական Հայաստանում լևոնիզմն ու դրա թարմացված տեսակ նիկոլիզմը իշխանական դոմինանտություն էին ստացել, իսկ պատերազմից հետո՝ հանրության շրջանում պարտվողականության քարոզը պետական մակարդակով էր տարվում, ապա կարող ենք առնվազն կրկնապատկել վերը բերված թիվը՝ ստանալով մոտ 52 000։ Միգուցե և Հայաստանում այժմ լևոնիզմի ակամա հետևորդները մի փոքր ավելին են, ասենք 5%, այդ պարագային թիվը կարող է հասնել մոտ 79 000-ի։ Այդ 79 000-ից ակտիվ իդիոտ կամ դավաճան են մոտ 10%-ը, ինչը կկազմի 7 900 առանձնյակ։
Բայց եկեք հասկանանք, արդյո՞ք այդ 79 000 իմպոտենտ պարտվողականները, իրավունք ունեն վճռել 10 000 000 հայության (դեռ չհաշված անցյալի մեր նվիրյալներին և իրենց զոհողությունը) ճակատագիրը՝ ստիպելով, որ Հայաստանի Հանրապետությունն հրաժարվի իր դարավոր պահանջատիրական իրավունքներից․․․
Եւ ուրեմն ի՞նչ է պետք անել։
Ամեն մեկը թող ինքն իրեն հարց տա․ արդյո՞ք ինքը ցանկանում է, որ մի քանի տափաստանային արվամոլ որոշեն իր և իր սերունդների ապագան։
Ես ինձնից կախված հնարավորն արել և անելու եմ, որպեսզի Հայ մարդն իր իրավունքների համար կռիվ տա և թույլ չտա, որպեսզի շարքային ժեխը տնօրինի իր ճակատագիրն ու ապագան․․․
Ինքներդ ձեզ հարց տվեք՝ ի՞նչ եք անում դուք, որպեսզի կանխեք լևոնիզմի ախտը և իսպառ վերացնեք այն մեր երկրից։
Վստահ եմ, վաղը երբ Երկրի ղեկավարը լինի, այսպես կոչված "ոչմիթիզական", այդ 79 000 անդեմ իմպոտենտների առնվազն կեսը արմատապես հակառակ կարծիք կարտահայտի։ Դրանք շարքային տասմանեթանոց տասովշիկ են, ուստի միայն ապուշը հաշվի կնստի դրանց կարծիքի․․․
Հետևաբար, այսօր մեր հիմնական խնդիրն է՝ լևոնիզմը մերժող, չհանդուրժող անձանց հավաքել մի դրոշի տակ՝ ստիպելով, որ այդ Լևոնն ու լևոնիզմն իսպառ վերանան Հայաստանից․․․ Մնացածը սոփեստություն է․․․
Եւ այո՛, Լևոնը պիտի դատվի․․․
