Անցնող շաբաթների ընթացքում սփյուռքահայ բազմաթիվ ազգային-հասարակական կառույցներ, ինչպես և քաղաքական կուսակցություններ հայաստանյան հետպատերազմական ճգնաժամային իրավիճակի առնչությամբ հանդես եկան պաշտոնական կոչ-հայտարարություններով, որոնցում գերազանցապես առաջարկվում-պահանջվում էր վարչապետի և նրա գլխավորած իշխանախմբի հրաժարականը: Այս իրողությանը զուգահեռ, ահա, լրատվություն է տարածվում, թե Հայաստանի իշխանախումբը, մտահոգված այդ կոչ-հայտարարություններից, սփյուռքյան երկրներում աշխատող դեսպանություններին հրահանգել է տվյալ երկրներում առկա հայ համայնքներին համոզել, որպեսզի զերծ մնան նմանօրինակ դիրքորոշումներից ու դրանք բարձրաձայնել-հրապարակելուց:
Անկախ նրանից, թե որքանով է այս լրատվությունը համապատասխանում իրականությանը, փաստը մնում է այն, որ Հայաստանի իշխանախմբի վերը նշված մտահոգությունները, եթե ոչ պատկան դեսպանությունների, ապա տվյալ համայնքներում (ներառյալ իրանահայ համայնքը) առգո որոշակի երկրպագու տարրերի կողմից շրջանառության մեջ են դրվում:
Մեր խնդիրը, սակայն, այդ երկրպագուների առկայությունը կամ թեր ու դեմ և ձեռնպահ կեցվածքն ու դիրքորոշումը չէ, այլ տվյալ դեպքում դիրքորոշման այն «հիմնավորումը», որով պնդելով պնդում են, թե «Սփյուռքը չպետք է միջամտի հայաստանյան ներքաղաքական հարցերին»:
Պարոնա՛յք մտահոգվողներ, հարկ չկա նույն նժարի վրա դնել զուտ ներքաղաքական հարցերը համահայկական, համազգային ընդհանրական հարցերի հետ:
Սփյուռքն ու սփյուռքահայը ոչ միայն իրավունք ու իրավասություն, այլև մանավանդ բարոյական, ազգային, քաղաքական անբեկանելի պարտավորություն ունեն մտահոգվելու և նույն մտահոգությունը փարատելու համար մինչև իսկ միջամուխ լինելու (անուղղակիորեն անշուշտ) ներհայաստանյան խնդիրներին, հատկապես երբ դրանք կրում են՝
- ոչ թե իշխանական, այլ պետական, այն էլ անվտանգային,
- ոչ թե ՀՀ ներքին սոցիալ-քաղաքական, այլ համազգային,
- ոչ թե լոկ ՀՀ քաղաքացու, այլև համահայկական նշանակությամբ ողջ հայության ազգային արժանապատվության մակարդակ ու տարողություն…
Հենց այդ հիմքերից է բխում 8 միլիոնանոց Սփյուռքը, երբ միևնույն Հայաստանի շահերից ելած՝ աշխարհով մեկ հօգուտ ՀՀ արտաքին քաղաքականության լոբբինգ է անում, դրամահավաք ու թելեթոն է կազմակերպում և, որ թարմագույն օրինակն է, եվրոպական մայրուղիներ է փակում՝ ի շահ Հայաստանի ու Արցախի պատերազմական ողջ ժամանակաշրջանում:
Այնպես որ հարգելի մտահոգներ, հարկ չկա «մտահոգվելու» սփյուռքյան կառույցների՝ «Հայաստանի ներքին հարցերում միջամտելուց»:
Խորհուրդ կտայինք նախևառաջ մտահոգվեք (թեև շատ ուշացած) արդեն 2.5 տարի ու դեռ դրանից տարիներ առաջ Հայաստան երկիր ներխուժած ու ներքին բոլոր մակարդակների կարգուսարքը թունավորած սորոսական միջամտություններից, որոնց արդյունքում, ահավասիկ, հայրենի երկիրը կանգնած է կործանման անդունդին:
Մտահոգվեք ոչ թե Սփյուռքի, այլ Սորոսի կառույցների միջատմությունից. Դերենիկ Մելիքյան («Ալիք» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր)
