Կրակը թիրախային է եղել, ուղիղ նշանառության տակ են առել գյուղը, տարբեր թաղամասերում են կրակոցներ եղել, գերեզմանոցն է ուղիղ թիրախի տակ եղել կրակահերթերով ու մեծ զենքերով: Այս մասին NEWS-ի հետ զրույցում նշեց Տավուշի մարզի Մովսես վարչական շրջանի ղեկավար Արմեն Փոլադյանը:
«Կրակոցները սկսել են ապրիլի 5-ին՝ 21:00-ի կողմերը և ավարտվել ապրիլի 6-ի առավոտյան 05:30-ին: Կրակել են տարբեր չափի զինատեսակներից, հիմնականում 22 միլիմետրանոց զենքից, ավտոմատի մանր կրակոցներ էլ են եղել: Նախնական տվյալներով՝ բնակիչներից ահազանգով, 6 տուն է վնասվել, 2 գերեզմանաքար:
Բայց հնարավոր է, որ այդ թիվն ավելանա, որովհետև տներ կան, որոնց տերերն այստեղ չեն: Ես չեմ հասցրել ամբողջը նայել: Համ փորձում էին վախեցնել, համ էլ որ մենք էլ պատասխան կրակ բացենք, ինձ թվում է, դա էր հիմնական պատճառը, որովհետև կրակում էին ժամը մեկ հաճախականությամբ»,-ասաց նա:
Գյուղապետը, սակայն նկատեց, որ ժողովուրդն արդեն կոփված է. «Ավելի մեծ կրակոցներ են տեսել, ավելի մեծ պատերազմ են տեսել: Էն ժամանակ՝ 90-ականներին, գյուղի մեջ տանկով խփելիս են եղել: Էդքանը տենողը հիմա դժվար կվախենա:
Մինչ այժմ՝ ամսի 6-ից առավոտից մինչ օրս կրակոցներ չկան:
Գյուղի կենտրոնից մինչև իրանց պոստ կլինի մի երկու կիլոմետր, իսկ գյուղի վերջին տներից մինչև իրանց պոստերը՝ մի քանի հարյուր կիլոմետր էլ չկա: Մոտ ենք:
Վերջին 4 տարում չէր եղել կրակոց, վերջինը եղել ա 2020 թվականին: Դպրոցը ուղիղ նշանառության տակ ա, դպրոցին կպել են 2014 թվականին կարծեմ, երբ կրակել են: Գյուղի մեծ մասը ուղիղ նշանառության տակ ա գտնվում: Տեղ կա իրանք են բարձր, տեղ կա մենք ենք բարձր, բայց գյուղից բարձր դիրքեր ունեն, որտեղից իրանք դիտարկում են գյուղը»:
Հարցին՝ գյուղի վարչական տարածքներից Ադրբեջանի հսկողության տակ կա՞ն, Փոլադյանը պատասխանեց. «Այո, կան, որ իրենց հսկողության տակ են, կան, որ իրենց նշանառության տակ են ու մարդիկ չեն օգտագործում էդ հողերը: Որ կրակոցներ չլինեն, մեր մշակելու հողերը մոտ մի 200 հեկտարով կավելանան:
Գյուղում էս պահին մեծերն են գերակշռում, երիտասարդները քիչ են: Աշխատատեղի պակասի պատճառով երիտասարդները քիչ են, ծնելիությունը քիչ ա, դրա համար էլ դպրոցում քիչ աշակերտ կա: Եթե գյուղի բնակչությունը ԽՍՀՄ-ի ժամանակների հետ համեմատած պակասել ա մոտ 2 անգամ, աշակերտների թիվը պակասել ա մոտ 10 անգամ:
Տնտեսության հիմքը արտադրությունն ա, որ հա՛մ շահավետ ա, հա՛մ շատ աշխատատեղ լինի, գյուղական ինչ ունենք մթերվի՝ կաթնամթերք, միրգ բանջարեղեն: Կարելի է էդ ուղղությամբ զբաղվել»:
Նրա խոսքով, մշակվող հողերին համապատասխան տեխնիկա ունեն. «Էս պահին էնքան չենք արտադրում, որ կողքի գյուղերին տանք: Քիչ ենք արտադրում, չի հերիքում: Գյուղի բնակչության մաեծ մասը թոշակառու են, երիտասարդները քիչ են, որ մշակեն: Ներկա դրությամբ գյուղի բնակիչների մեծ մասը իր ցորենից ստացած ալյուրը չի օգտագործում, առնում ա:
Գյուղում ունենք Արցախից բռնի տեղահանված 9 ընտանիք՝ ընդհանուր 45 հոգի, որոնց թվում մանկապարտեզի երեխաներ էլ կան դպրոցի աշակերտներ էլ: Ժամանակավոր կեցության համար համագյուղացիների տներն ենք տվել, բայց անորոշ ժամանակով: Վաղը մյուս օր կարող ա տան տերերը վերադառնան, իրենց տանն ուզենան ապրել, բնականաբար պիտի դուրս գան այդ մարդիկ: Արցախցիների համար աջակցության ծրագիր կար անասնապահության հետ կապված, բայց չուզեցին, էդ մարդիկ ասում են չգիտենք՝ ինչքան ենք մնալու գյուղում, անասուններին վերցնենք, ինչ անենք: Ասում են եթե ուզում եք լավություն անեք, նախ բնակարանի հարցը լուծեք, իմանանք որտեղ ենք ապրում: Եթե էստեղ ենք բնակարան վերցնում, իմանանք՝ ինչով ենք զբաղվելու՝ անասնապահություն, այգեգործություն: Առաջյաին խնդիրը նրանց համար տան հարցն ա, կապ չունի էստեղ թե ուրիշ տեղ»:
