Այս մեկ տարվա վաղեմության գրառումը լավ առիթ է անդրադառնելու չորեքշաբթի օրը Հայաստանի ճարտարապետների պալատում տեղ ունեցած կարևոր ու թեժ քննարկմանը։
2020 թվականին հաստատված սեյսմիկ շինարարական նորմերը հանդիսանում են Հայաստանում գործող այն հազվագյուտ նորմերից մեկը, որն իրապես մշակված է Հայաստանում՝ հայ մասնագետների կողմից։ Մնացած նորմերը, չնչին բացառություններով, արտագրված ու թարգմանված են կա՛մ խորհրդային, կա՛մ ռուսական նորմերից։ Հաշվի առնելով նաև, որ քաղաքաշինության բնագավառում չեն գործում որեւէ նորմալ կարգավորումներ, սկսած քաղաքային պլանավորման փաստաթղթերից ու այլ նորմատիվ պահանջներից, բացառությամբ որոշ դեպքերում հակահրդեհային կարգավորումները, սեյսմիկ շինարարարական նորման մեր այսօրվա վախեցնող ծավալներ ու որակ ունեցող շինարարության միակ զսպող գործիքներից է։
Հիմա մի խումբ ճարտարապետներ ու կոնստրուկտոր-ճարտարագետներ, առաջ են բերում այս նորմայի կարգավորումների մեղմման խնդիրը, ովքեր կարող էին խնդիրներ տեսնել տոտալ կերպով անտեսվող մնացած հնացած նորմաներում (արևահարման, կայանատեղիներ, և այլն), եկել պատվիրատուների համար շինարարությունը էժանացնող ու իրենց գործը հեշտացնող լուծումներ են առաջադրում նշված նորմի հեղինակներին։ Բնականաբար քննարկումներ կարող են լինել, ու լավ է որ լինեն, սակայն երբ միայն հենց այս մեկի, որը հանրային անվտանգության համար հիմնարար խնդիրներ լուծող միակ փաստաթուղթն է, որ սանձում է նշածս շինարարական ծավալներում եղած ռիսկերը, ողջ քննարկումը դառնում է անարդար ու կողմնակալ։
Ի պատիվ նորմերի հեղինակների, նրանք լավագույնս պաշտպանեցին իրենց դիրքերը, և կարծում եմ պետք է էլ ավելի հետևողական լինենք շինարարական որակի հարցում, քանի որ մնացած հարցերում լայն առումով մենք տապալել ենք ու մեր սերունդներին ենք թողնում ահավոր վատ ժառանգություն։
