Վերջերս Հայաստանում հաստատվեց պայմանագրի տեսակը ստարտափներում ներդրումներ կատարելու մասին։ Սակայն ՀՀ իրավական դաշտն այնքան էլ հայտնի չէ օտարերկրյա ներդրողներին։ Պետք է հասկանալ՝ ինչպես «փոխպատվաստել» միջազգային իրավունքն այստեղ՝ չվնասելով երկրի շահերին։
Հայաստանի իրավական համակարգը դեռ լիովին չի բավարարում ստարտափներում օտարերկրյա ներդրողներին։ Այս մասին Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց Հայաստանի Առաջատարտեխնոլոգիաների ձեռնարկությունների միության (ԱՏՁՄ) գործադիր տնօրեն Սարգիս Կարապետյանը։
Կառավարության վերջին նիստերից մեկի ժամանակ որոշվեց Հայաստանի իրավական դաշտում ներդնել SAFE (Simple Agreement for Future Equity կամ «պարզ համաձայնագիր ապագա բաժնետոմսերի մասին») պայմանագրի տեսակը: Այն վերջին տարիներին ամենատարածվածներից է դարձել աշխարհում վենչուրային ներդրողների համար (որոնք ներդրումներ են կատարում սկսնակ նախագծերում): Ըստ այդ պայմանագրի՝ ներդրված գումարի դիմաց ներդրողը ավտոմատ կերպով ստանում է բաժնետոմսեր, երբ նախագիծը հասնում է զարգացման որոշակի աստիճանի:
Այսպիսով, պոտենցիալ ներդրողները Հայաստանում իրենց համար ծանոթ իրավական գործիք կտեսնեն ։ Սակայն Կարապետյանը նշեց, որ ընդհանուր առմամբ Հայաստանի իրավական համակարգը նրանց համար անծանոթ է մնում։
«Այդ պայմանագրերի ներդրումը կարևոր քայլ է, բայց հետագայում, ամենայն հավանականությամբ, ներդրողը կասի՝ բայց ինչ դատարան կգնանք, եթե վեճ ունենանք»,- նշեց նա:
Իհարկե, խոսքն այն մասին չէ, որ հայկական օրենքները կամ դատարաններն ավելի վատն են, դրանք պարզապես անհայտ են օտարերկրյա ներդրողների համար։ ԱՏՁՄ ղեկավարը նշեց, որ նրանք, գումար ներդնելով, ուզում են գործ ունենալ մի համակարգի հետ, որը լավ գիտեն և որի ուսումնասիրության վրա ժամանակ ու գումար պետք չէ ծախսել։
Ժամանակին նա ստարտափ է հիմնել, սակայն ներդրումներ ներգրավելու համար ստիպված է եղել գրանցել այն ամերիկյան Դելավեր նահանգում։ Հակառակ դեպքում, պետք է ապավինել միայն տեղական ներդրողների (ինչը շատ ավելի կնեղացներ ֆինանսական հեռանկարները)։
Իհարկե, այդքան էլ ճիշտ չէ պահանջել, որ Հայաստանը հրաժարվի իր իրավական համակարգիցև ընդունի ուրիշի համակարգը։ Բայց կան տարբերակներ, որոնց դեպքում միջազգային իրավական մոդելները (օրինակ՝ բրիտանական կամ ամերիկյան, բիզնեսին լավ հայտնի) առաջարկվում են մասամբ՝ ազատ տնտեսական գոտիներում, որտեղ պետությունն ուզում է արտասահմանյան բիզնես ներգրավել։
«Ես պետական քաղաքականության մասնագետ չեմ և լուծումներ չեմ կարող առաջարկել։ Բայց այս կամ այն ձևով դրանք գտել են Էստոնիան, Ղազախստանը և մի շարք այլ երկրներ: Կան երկրներ, որտեղ հեռանկարային ստարտափներ չկան, բայց ներդրումների համար արդեն իրավական դաշտ է ստեղծվել։ Մենք, ընդհակառակը, ստարտափներ ունենք, բայց դրանք պահել չենք կարող», - ավելացրել էԿարապետյանը։
Երկրի շահերը, նրա խոսքով, պետք է կարևոր լինեն ոչ միայն կառավարության, այլև բիզնեսի համար, այդ պատճառով միությունն այդ հարցը բարձրացրել է բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարարությունում: Բայց, ամենայն հավանականությամբ, հարցը վերաբերում է և արդարադատության նախարարությանը, և այլ գերատեսչություններին, նշեց Կարապետյանը։ Նրա խոսքով՝ ԱՏՁՄ-ն պատրաստ է հարթակ դառնալ, որտեղ այդ գերատեսչություններն ու բիզնեսը միասին լուծումներ փնտրեն։
