Լույս է տեսել
Ու՞մ խոսքը լսենք
Որպես վերնագիր ընտրված խոսքերը այն բազում հարցադրումներից մեկն է, որ հանրության հետ քննարկում է գրականագետ, համահայկական գրողների միության նախագահ Աբգար Ափինյանը իր սփյուռքահայ անվանի գրողին նվիրված ՛՛՛Հակոբ Կարապենցը և ժամանակից հայ գրականությանը՛՛ ուշագրավ, հակիրճ, բայց խոսուն էջերում: Այն գալիս է համոզելու, որ շատ են խոչընդոտելու բարցրարժեք գրականության հանրայնացման գործում: Այդ խոչնդոտների հաղթահարմանն է նվիրված նաև հեղինակի այս աշխատաությանը նախորդող ՛՛Հայ գրական ավանդույթները և միջազգային կապերը՛՛ուսումնական ձեռնարկը: Ափինանյանական խոշորացույցի տակ բազում հարցադրումներ են, գնհատականներ, եզրահանգումներ և տագնապ. ,Աներազ մարդիք տեր դարձան աշխարհինե: Արդիական և ոսւսանելի են Հակոբ Կարապենցի դասերը: Ոչ մի հայ իրավունք չունի մոռանալ Կարապենցի վերջին խոսքերը՝ գնացեք Սիսյանի կրքոտ բլուրներ, պաշտպանեք Գորիսը, Զանգեզուր միջնաբերդը, խրոխտ բացատները Հայաստանի:
Վերակերտվիր, արի և արիական հայ ժողովուրդ:
Որպես ժամանակակից գրականության առժեվորման ինքնատիպ միջոց Ա.Ափինյանն էլ հնչեցնում է. ՛՛Մրցանակ են տալիս, բայց գոհ չեն՛՛ տագնապը և մեզ ուղղորդում առաջ դեպի Կարապենցի մեծ աշխարհը:
Վաղարշակի Ղորխմազյան
