ԻՐԱԿԱՆ ՀԵՐՈՍԸ
Կարծես ապրում ենք մի երկրում, որը չի կորցրել իր հայրենիքից հսկայական տարածք, որը չունի տասնյակ հազարավոր փախստականներ, որի զավակները չեն տառապում թշնամու զնդաններում, որի սահմաններն ամուր պաշտպանված են։ Միայն նման երկրում է հնարավոր ահռելի գումարներ ծախսել և ճոխ-ճոխ հրավառությամբ նշել ամանորը, տարատեսակ շու-բեմադրություններ իրականացնել։
Ի՞նչ ասես, այս բոլոր աղետները չեն հետաքրքրում Հայաստանի գարշապետին, նա պետական բյուջեն ծախսում է իր և իր ընտանիքի վայելքների, և իհարկե՝ իրեն մեծարման համար։Երեկ Գիտությունների Ակադեմիայի հոբելյան, այսօր Օպերայի թատրոն «Մեր ժամանակների հերոսը» էժանագին բեմադրություն, վաղը վարչապետի գավաթ, եև այսպես շարունակ։Եվ ամեն տեղ ճառեր-ճառեր-ճառեր, հագուրդ է տալիս իր ճառելու գենետիկ մոլուցքին։Եթե այդ բոլոր հավաքույթներում ներկա գտնվեին արժանապատվություն ունեցող, նույնիսկ չեմ ասում՝ հայեր, այլ ընդամենը մարդիկ, ապա կվարվեին Մալիշկա գյուղի տիկնոջ պես, այլ ոչ թե կծափահարեին հայրենիք վաճառած դավաճանին և նրա ձեռքից, այո՛ ողորմություն կվերցնեին։
Մեր ժամանակների իրական հերոսը Մալիշկայի տիկին Նարինե Ասատրյանն է, այլ ոչ թե ստրկամիտ Սևադա Խոջաբաղյանը։
