Արցախի Հանրապետության ԱԺ պատգամավոր Մետաքսե Հակոբյանը գրում է.
«Նիկոլն ասում է.«Ղարաբաղին մենակ թողնելու մասին արձագանքներին կարող եմ մեկ բառով գնահատական տալ՝ երախտամոռություն»:
Երախտամոռ ենք, որ մեր Հայրենիքի մի մասը փոքրաթիվ, բայց հակահայերն են գրավել, մյուսը՝ քոչվոր, հայասպանները: Երախտամոռ ենք, որ համայն հայոց հաղթանակը որակեցիք «հանուն ոչնչի զոհվել», որդեկորույս մայրերին մեղավոր կարգեցիք...
Երախտամոռ ենք, որ «թավշյա հեղափոխությունը» ավելի կարևորեցիք, քան Հայրենիք ունենալը: Երախտամոռ ենք, որ 120000 հայերին պիտի զոհեիք իբրև թե 3000000-ին փրկելու համար: Երախտամոռ ենք, որ Արցախը պիտի տայիք, որ լավ ապրեիք, որ իբրև թե Հայաստանը փրկեիք:
Երախտամոռ ենք, որ Եռաբլուրը ողջերի քաղաքում մեռյալների քաղաք է, իսկ Եղբայրականը՝ պիղծերի ոտքի տակ: Երախտամոռ ենք, որ գոհությունից ճառագող աչքերով ԱՐՑԱԽԸ ճանաչեցիք ադրբեջանի կազմում ու «մենակ չթողնելով» հետևեցիք 21-րդ դարի գաղթին:
Մենք այնքան երախտամոռ ենք, որ ՊԻՏԻ ՎԵՐԱԴԱՌՆԱՆՔ ԱՐՑԱԽ»:
