Բանաստեղծ, մանկագիր երգիծաբան Սուրեն Մուրադյանի ծննդյան օրը՝նոյեմբերի 26-ը այս անգամ կիրակի էր: Նրան նվիրվող ամենամյա միջոցառումը ծննդավայրի /Ակներ/ դպրոցում կայացավ նոյեմբերի 29-ին:Աշակերտներ, ուսուցիչներ, ծնողներ այդ օրը համատեղել էին իրենց ջանքերը վաստակին արժանի ներկայացնելու անվանի բանաստեղծին;

…Մեծ էկրանին գրողի դիմանկարն էր՝գալիքին միտված խոհերով մտքերով ցանկություններով: Մանկական և էստրադային 250-ից ավելի երգերի տեքստերի հեղինակը Սուրեն Մուրադյանն է:Ուրախ երգերի մի փնջով էլ մեկնարկեց միջոցառումը: Հետո գրողի վաստակը արժևորեց և նրա անցած ճանապարհը հակիճ ներկայացրեց դպրոցի տնօրեն՝ Անահիտ Ծատինյանը:Որպես իր կյանքի ուղեկից,ավագ ընկեր ու խորհրդատու մանկագրի մասին սրտաբուխ խոսք ասաց տողերիս հեղինակը ունկնդիրների ականջին հասցնելով մուրադյանական մարգարեություններից մեկը՝,,Դուք ինձ մի փնտրեք գերեզմանոցում…,,

Նա կարևորեց հետմահու լույս տեսած բանաստեղծի հեքիաթների ժողովածուն ազնվության ու բարության դեղատոմսեր: Այն խմբագրել նաև ռումիներեն թարգմանել և հրատարակել է բանաստեղծի թոռը,ներկայումս ռումինաբնակ Արսեն Արզումանյանը:Ռումինյայի տարբեր համայնքներում տեղի են ունեցել այդ գրքի շնորհանդեսներ որոնց մասին ինֆորմացիայի այլ միջոցների հետ հրապարակումներ են արել ռումինյաում լույս տեսնող երկլեզու ,,Նոր կյանք,, և ռումիներեն ,,Արարատ,,պարբերականները:Շարունակության մեջ բեմի տիրակալներ դարձան նշանավոր մանկագրի հերոսները՝կենդանիներ թռչուններ,հիվանդն ու բժիշկը:փոքրիկները իրենց թաթերական կատարումներով ներկայացրին բանաստեղծի կնոջ,նրանից վաղ հավերժի ճանապարհը բռնած, Մարո Իսահակյանի տնային հյուրասիրուըթյունը:Հյուրասիրությունը այս անգամ էլ իրեղեն էր՝Մարոյի հետ և առանց նրա:

Սիրվել և գնահատվել է Սուրեն Մուրադյանը՝ միշտ որպես ներշնչանքի աղբյուր հիշատակելով Լոռվա բնությունը և անմահ Հովհաննես Թումանյանը:

110-ից ավելի գրքեր հեղինակ լոռեցւին դեռևս կենդանության օրոք իր ճանապարհից իսպառ հեռացրել էր մոռացումի փոշին և լիուլի իրավունք վաստակել պատգամելու սերունդներին,

          Ինձ փնտրեք բարի մարդկանց սրտերում,

          Ցորենի անծայրածիր՝ ոսկե արտերում:

          Արծիվների բույն բարձր եթերում,

          Հայոց գալիքի հպարտ երթերում,

          Ժիր մանուկների  զվարթ երգերում,

          Իմ ձեռքով գրված բազում գրքերում,

          Հայրենի Լոռու անուշ կանչերում…

Երբ ավարտվեց միջոցառումը մտքերի մեջ ընկա՝ Սուրեն Մուրադյանի հետ Երևանի Բաղրամյան փողոցում նրա տանն էի, սեղանին Ակների բարիքներ էին:Հպարտ էր բանաստեղծը քանզի Արցախի կորուստը հայոց պետականության օր օրի գահավիժումը նա չէր տեսել: Իսկ ամենավերջում ես սկսեցի մտածել գրողի վաստակը պատշաճ գնահատելու հիշատակը հավերժացնելու մասին:Կարծում եմ արժե, որ լինեն ավանակոչումներ՝փողոց,մշակույթի տուն,դասասենյակ,…կամ թե տնկվի հիշատակի ծառ՝ իր թողած գրականության պինդ մի կաղնի:

 Վաղարշակ Ղորխմազյան