Սիրելիներ, սիրելիներ ջան,
սիրելի եմ ասում բոլորիդ, թեպետ ինչպես և բոլորդ, բոլորին չի, որ սիրում եմ, ավելին՝ ոմանց նույնիսկ ատում եմ, բայց՝
սիրելիներ ջան,
մենք բոլորս միասին հայտնվել ենք շատ ծանր վիճակում ու դեռ չգիտենք՝ էլ ինչեր են գալու գլխներիս։
Էս վիճակում յուրաքանչյուրս կարա ասի ու անի հիմար բաներ, լացի կամ ծիծաղի անկապ, հայհոյի, վիրավորի, կռվի, մի բան չափազանցնի, դրամատիզացնի, մի բան նվազեցնի, անտեսի, լղոզի, հազար ու մի անհեթեթություն անի։
Ու էդ ամեն ինչի պատճառը հաճախ լինի մեր հոգեբանական կերտվածքը, էմոցիոնալ վիճակը, ստացած տեղեկությունների բովանդակությունը, հարազատների կորուստը կամ մտահոգությունը նրանց համար։
Եկեք էս քաոսի մեջ, էս անտերուդուս վիճակում մի քիչ ներողամիտ լինենք միմյանց հանդեպ, մեր պես շարքայինների, ոչ քաղգործիչների քաղաքական տարբեր դիրքորոշումների հանդեպ՝ մտածելով, որ ինքն էլ ա անհանգիստ երկրի վիճակի համար, ուղղակի ուրիշ տեղ ա տեսնում խնդիրը։ Հիշենք, որ ամեն մեր հակադարձում ու բանավեճ չի, որ շատ բան ա որոշելու էս պարագայում, ոչ էլ իրար դաստիարակելու ժամանակն ա հիմա։
Փորձենք իրար թևութիկունք լինել, ջերմություն ու սեր տալ մեզանից ավելի հուզվածներին ու նույնն ստանալ մեզնից ավելի ուժեղներից ու ձիգերից։ Եթե էս էլ չենք կարենում, գոնե իրար շատ չնեղացնենք էս պահին, դեռ էնքան կռվելու պահեր կլինեն, երբ էս վիճակից դուրս գանք։
Եկեք էս պահին փորձենք չգժվել, որ ի զորու լինենք ոտի վրա մնալ․ ավելի ծանր օրերի շեմին ենք, մենք իրար պետք ենք գալու, առավել ևս՝ պետք ենք գալու արցախցի մեր հարազատներին, մեզ խելք ու ուժ ա պետք հիմա։
Համբերություն ու կորով բոլորիս։
