Ծիծեռնակաբերդի ճանապարհի մասին գրեթե ամեն ինչ ասվեց, բայց չասվեց, որ «հատով թեքահարթակ» անելու շինբարեկարգումն պետք է ունենա չափ ու սահման։
Երեք հանրապետական նշանակության հուշարձանների, ընդհանուր օգտագործման կանաչ տարածքի տարածքում նոր ճանապարհ անցկացնելու համար պետք է նախագիծ, շինարարության թույլտվություն, շրջակա միջավայրի ազդեցության գնահատում, հանրային իրազեկում։ Օրենսդրությունը միայն քաղաքացիների համար չի այլեւ նույն համայնքապետարանների համար։
Բնականաբար սա չի արվել «ասեք անենք»-ական ափալ-թափալ առուփախիի ոգով... ու այս ամենը նախընտրական շրջանում ու բռի մեթոդներով։ Պատճառները դեռ կհասկանանք, չնայած արդեն ենթադրություններ կան։