Հայաստանի և արհեստածին Ադրբեջանի միջև, այսպես կոչված, «խաղաղության պայմանագրի» շուրջ բանակցություներում, եթե մի կողմ թողնենք դիվանագիտական պաճուճանքները, ոչ մի լուրջ ձեռքբերում այս պահի դրությամբ գոյություն չունի։ Այս մասին Տելեգրամ ալիքում գրել է Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը:
Նա նաեւ նշել է. «Նման բան չի կարող լինել ըստ էության, քանի որ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի նպատակը, ոչ թե խաղաղությունն է, այլ Հայաստանի լիարժեք, անվերապահ ու անդառնալի կապիտուլյացիան և փաստացի «պետություն-ուրվական» դառնալը։
Ըստ այդմ, նաև խիստ պրագմատիկ ելքը միակն է՝ Հայաստանի համատարած, որակյալ և խելամիտ ռազմականացումը շատ պարզ և հասկանալի բանաձևով՝ դաշնակիցների հնարավորին լայն շրջանակով և ներքին ռեսուրսների գերհամախմբմամբ պետություն-ամրոց, որն ամեն պահի պետք է պատրաստ լինի ոչ միայն դիմագրավելու, այլ նաև կործանիչ հարվածներ հասցնելու թշնամական ցանկացած նկրտման հիբրիդային պատերազմին բնորոշ անզուգաչափ մեթոդաբանությամբ։
Հայաստանում պետություն-ամրոցի կերտմանը զուգահեռ պետք է իրականացվի նաև թշնամու արհեստածին կազմավորման հնարավորին խարխլման և քայքայման նույնչափ համատարած որակյալ, խելամիտ և մեթոդական, այլ ոչ թե դրվագային ծրագիր։
Սրանք բոլորը չափազանց մեծ նվիրում ու կամք պահանջող և միայն բարդ ու քրտնաջան աշխատանքի տիրույթներ են, սակայն ո՞վ է ասել, որ Առաջավոր Ասիայում պետություն ունենալը և այն զարգացնելն ու հզորացնելը հեշտ գործ է»։
