Ալավերդու Սանահին կայարանային թաղամասի Ա. Մյասնիկյանի անվան թիվ 7 դպրոցի տնօրեն Կարինե Մելիքսեթյանի աշխատասեղանին աչքովս ընկավ  ՛՛Վառված թևերով հրեշտակը՛՛ գրքույկի մի քանի օրինակ: 

Տնօրենը, կարծես, կռահելով հետաքրքրությունս՝ դրանցից մեկը մեկնեց ինձ ու ավելացրեց.՛՛Հեքիաթի հեղինակը ծնունդով մեր թաղամասից է, իմ մտերիմ շրջապատից մեկի՝ Արթուր Նիկողոսյանի որդին է՝ Սևակը՛՛: Հետո տնօրենի աչքերը սկսեցին խոնավանալ. ՛՛Մեկ ու կես տարի առաջ մայրը՝ Արփինե Մուրադյանը (ծնունդով Ակներ գյուղից), ողբերգական ավտովթարի զոհ դարձավ: Սևակը ներկայումս ապրում է Երևանում, սովորում Շենգավիթի թիվ 75 հիմնական դպրոցում՛՛:

․․․ Հենց դպրոցում մեկ շնչով կարդացի հեքիաթը և միանգամից մտադրվեցի՛՛Թումանյանական  աշխարհ՛՛-ի ընթերցողին ներկայացնել շնորհալի Սևակ Նիկողոսյանին:

Ծնվել է 2010թ․ հուլիսի 21-ին: Սովորում է 7-րդ դասարանում, սիրում է կարդալ, սիրած գրողը Պարույր Սևակն է: Նա զբաղվում է շախմատով և ունի նկատելի ձեռքբերումներ: Նրա երազում է բժիշկ դառնալ, ուզում է օգնել բոլորին՝ չցանկանալով, որ որևէ մեկը վաղաժամ հեռանա կյանքից: Նրա երազները հիմա հրեշտակի թևերին են, իր ամենալուսավոր հրեշտակ մայրիկի թևերին: Սևակը հեքիաթում գրում է․ ,Երկնային ամպերով պարուրված՝ Հրեշտակն իրեն ապահով էր զգում, բայց միշտ մտածում էր՝ ինչու՞ չհայտնվեց երկրում, ինչու՞ իրեն չսիրեցին և նմանատիպ շատ ինչուներ նրան հանգիստ չէին տալիսե։

Երբ կարդում էի, թվում էր, թե ՛՛չսիրեցին՛՛ բառը մի տեսակ այլ կերպ է գրել հեղինակը՝ արտահայտելով ցավ ու կարոտ:

․․․ Խոր ափսոսանք կար նաև Երևանի թիվ 75 դպրոցի մայրենիի ուսուցչուհի, ուսմասվար Նաիրա Զեյնալյանի խոսքում: Նա Սևակին բնութագրեց որպես լրջախոհ, նպատակադրումով ու կամային որակներով օժտված, երազանքներով լի աշակերտի՝ հիշելով ու ընդգծելով նրա ապրումները՝ կապված մոր կորստի հետ: Նա լավ բնութագրեց նաև եղբորը՝ Սարգսին, ով մի դասարան բարձր է Սևակից: Մեր հայրենակից, դպրոցի զինղեկ Մովսես Շահվերդյանը դեռևս չի դասավանդում Սևակին, բայց ճանաչում ու գովեստով է խոսում նրա շախմատային ձեռքբերումների մասին:

Գրում էի այս տողերը, երբ առավոտյան Ալավերդու Սարահարթ թաղամասում տեսել էի Սևակի մորական պապին՝ Հրաչիկին: Այն պահին ուժ չգտա՝ մոտենալու նրան, ավելի ճիշտ՝ չցանկացա թարմացնել դստեր վաղաժամ կորստի հասցրած նրա հոգեկան վերքերը, բայց համոզված եմ, որ նա էլ ապրում ու սպասում է Սևակի երազանքների իրականացմանը: Սպասում են բոլորը, առաջին հերթին նրա ուսուցիչները, նրան գիտեցողները, անգամ չճանաչողները՝ նրա խորիմաստ հեքիաթի բոլոր ընթերցողները:

          Որպես ավարտ և հարգանքի տուրք Սևակի ուսուցիչներին ուզում եմ մեջ բերել Սևակի հասակակից, Ջերմուկի թիվ 3 դպրոցի 7-րդ դասարանի աշակերտ Վահրամ Պողոսյանի ՛՛Ձայն հայրենական՛՛ թերթում (թիվ 2, փետրվար, 2023թ.) հրապարակված բանաստեղծության ավարտը.

                                              Խոնարհվում ենք, ուսուցիչներ,

                                              Ու խոստանում

                                              Ձեզ միշտ հիշել

                                              Թե քնելիս,

                                              Թե երազելիս

                                              Անգամ պաշտոնյա դառնալիս:

                                                                           Վաղարշակ Ղորխմազյան