Դուք կհարցնեք, թե ինչ կապ ունի Հայաստանը: Բացատրեմ: Ֆրանսիացի նկարիչ Ջոզեֆ Դեզիրեի այս նկարում պատկերված է ջրհեղեղի տեսարան: Տեսնում ենք մի տղամարդու, որը փորձում է փրկել ծեր հորը և լրիվ անտեսում է իր հարազատներին՝ կնոջը և զավակին: Խեղդվող կինը՝ մայրը, մարմնավորում է կյանքը, երեխան՝ ապագան, իսկ ահա խեղդվող ծերուկը՝ անցյալը: Տղամարդն առաջին հերթին նետվում է փրկելու խեղդվող ծերուկին՝ մոռանալով կնոջ ու երեխայի մասին և այդպիսով կորցնում է իր ապագան:
Անթիվ-անհամար անգամ լսել եմ Հայաստանում. «Մենք առաջինն ենք ընդունել քրիստոնեությունը», «Երևանը Հռոմից ավելի հին է», «Նոբելյան մրցանակակիրների մեջ գիտե՞ս ինչքան հայ կա»: Անկեղծ ասե՞մ: Դա ոչ մեկին հետաքրքիր չէ, եթե փողոցներում աղբ է լցված, ամսական թոշակը չի գերազանցում նյույորքցի տաքսիստի 2 ժամվա աշխատանքի վարձը, և հարյուրավոր զինվորներ մնում են գերության մեջ: Եթե ապրես միայն անցյալով, կարող ես կորցնել ապագադ: Ես յուրաքանչյուրին խորհուրդ կտայի այս նկարը փակցնել իր տանը և հաճախ մտածել այդ մասին:
