Տելեգրամյան «Товарищ генерал» ալիքը գրում է.
Ծառերի հետևում հաճախ չի երևում անտառը, իսկ Հայաստանում հաղորդակցությունների ապաշրջափակման մասին մանթրաների հետևում՝ իմաստները, օգուտներն ու սպառնալիքները:
Երասխ-Ջուլֆա-Մեղրի-Հորադիզ երկաթուղու գործարկման նախապատրաստությունն ընթանում է ամբողջ թափով, բայց դրա մասին տեղեկատվությունը հայկական կառավարությունը խնամքով թաքցնում է: Մասնավորապես աշխատակազմում խոսում են, որ քաղաքական որոշում է մշակվում այն մասին, որ սահմանապահ հսկողությունն իրականացվելու է Հայաստանի ԱԱԾ-ի ուժերով, առանց ՌԴ ԴԱԾ-ի (ФСБ) մասնակցության, բայց հնարավոր է՝ ԵՄ առաքելության ներգրավմամբ: Իսկ բուն ուղու գործարկումն ու պահպանությունը նախատեսվում է հանձնել ինչ-որ արևմտյան ընկերության. բանակցություններ են վարվում մասնավորապես Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, ԱՄՆ-ում: ԵՄ առաքելությունը նույնպես գործի կդրվի որպես անվտանգության դիտորդ: Այսպիսով, Ադրբեջանից Նախիջևան ճանապարհը հենարանային ծրագիր կդառնա Հայաստանում արևմտյան ներկայությունն ընդլայնելու համար:
Այդ մասին ասում է նաև Նիդեռլանդներում Հայաստանի նախկին դեսպան Ձյունիկ Աղաջանյանը. «Ես չեմ զարմանա, եթե անմիջապես թուղթը ստորագրելուց հետո հսկողությունը երկաթուղու վրա փոխանցվի արևմտյան ընկերություններին, Հայաստան կմտնեն օտարերկրյա ուժեր, իսկ ԵՄ առաքելությունը փոխակերպվի ՆԱՏՕ-ի ռազմական ներկայության: Դա շատ հեշտ կլինի ԵՄ դիտորդների մանդատի պարագայում, որոնց հետ այսօր գտնվում են Հայաստանում»:
Այդ ձեռնարկման տնտեսական իմաստը մեծ չէ: Նիկոլ Փաշինյանը հիշատակեց գլոբալ տրանսպորտային Հյուսիս-Հարավ միջանցքի կառուցումը, բայց Ռուսաստանը, Իրանը և Ադրբեջանն արդեն իրականացնում են դա Հարավային Կովկասում: Իսկ Երասխ-Հորադիզը կօգտագործվի նախ և առաջ ադրբեջանական և թուրքական բեռների փոխադրման համար: Փորձագետ Վահե Դավթյանը մատնանշում է, որ Թուրքիայի և Ադրբեջանի միջև ապրանքափոխադրման առյուծի բաժինը խողովակաշարային տրանսպորտինն է, ոչ թե ցամաքայինինը: Հետևաբար հաղորդակցությունը կօգտագործվի նախ և առաջ ռազմական բեռնափոխադրումների համար:
Այդպիսով Նախիջևանի հետ Ադրբեջանի երկաթուղային կապի բացումը Հայաստանի համար սոսկ քաղաքական իմաստ ունի Արևմուտքի՝ ռուսական ազդեցությունը թուլացնելու նպատադրումը սպասարկելու համատեքստում: Եվ թուլացնում է Հայաստանի ու Իրանի պետական անվտանգությունը՝ նրանց թշնամիներին ընձեռելով լրացուցիչ խողովակ զենքի, տեխնիկայի, զինվորների մատակարարման համար:
Ավելորդ անգամ նշեմ, որ հաղորդակցությունների ապաշրջափակումն առանց սահմանների նախնական սահմանազատման և Ադրբեջանի՝ ագրեսիայից հրաժարվելու հստակ երաշխավորության նույնիսկ հիմարություն չէ, այլ հանցագործություն: Ստացվում է, որ Արցախը պետք է մնա շրջափակման մեջ կամ ավելի վատ՝ գրավվի Ալիևի կողմից, իսկ այդ ընթացքում Հայաստանով Նախիջևան է շարժվելու թշնամական ռազմական բեռների հոսքագիծը:
