Վերջերս Երևանի «Դինամո» մարզադահլիճում կայացած սամբոյի Հայաստանի առաջնությունում կանանց պայքարում իրեն լավագույն կողմերով դրսևորեց և 54 կգ քաշային կարգում առաջինը ճանաչվեց փորձառու Վարսիկ Գրիգորյանը։
Անկախի հետ զրույցում հայ մարզուհին խոսում է նախապատարստական շրջանի, մրցաշարի ընթացքի, մարզաձևի ընտրության ինչպես նաև հայ կնոջ առաքելության և ուժեղ տեսակի մասին։
-Շնորհավորում ենք տարվա մեկնարկային մրցաշարու և հերթական անգամ Հայաստանում լավագույնը ճանաչվելու կապակցությամբ։ Ինչպե՞ս էիք նախապատրաստվել առաջնությանը։
-Շնորհակալ եմ։ Բավական դժվարություններով, կային երկմտանքներ, բայց դրա հետ մեկ տեղ, կար հավատ և վստահություն: Ավելի շատ հավատում էին ինձ իմ մտերիմները, սպորտային աշխարհում ինձ ճանաչողները:
-Ի՞նչ տրամադրվածությամբ մոտեցաք ստուգատեսին։
-Անկեղծ ասած, շատ հանգիստ էի և պատրաստ ցանկացած արդյունքի: Ես գիտեի, որ աշխատել եմ, արել եմ և պետք է անեմ ինձնից կախվածը՝ ցանկալի տեղը գրավելու համար:
-Առաջնության ընթացքի, անցկացրած գոտեմարտերի, մրցակիցների մասին ի՞նչ կասեք։
-Հանդես եկա 54կգ քաշային կարգում, եզրափակիչ դուրս գալու համար պետք է գոտեմարտեի 2018թ․ պատանիների աշխարհի առաջնության բրոնզե մեդալակիր Ծաղիկ Հակոբյանի հետ, սակայն նա չներկայացավ: Իսկ եզրափակչը Ժաննա Վարդանյանի հետ էր․ բավական փորձառու և գրագետ սամբիստ է նա: Ուզում եմ նշել նաև, որ Ժաննան աշխարհի և Եվրոպայի բազմակի մեդալակիր է:
-Ի՞նչ տվեց Ձեզ հերթական հաղթանակն ու չեմպիոնությունը։
-Հայաստանի հերթական չեմպիոնի կոչում, իսկապես անգին զգացողություն, ովքեր երբևիցե մասնակցել են որևիցե մրցաշարի, որն իրենց համար ճակատագրական կարող էր լինել, ինձ լավ կհասկանան:
-Ի՞նչ է հարկավոր սպորտում դժվարությունները հաղթահարելու, չհուսահատվելու և առաջ գնալու համար։
-Այս աշխարհում, ինչպես ամեն դրական տեղաշարժի համար, այնպես էլ այս գործում առաջին հերթին՝ ՍԵՐ, հետո նոր կամք, դիմացկունություն,պայքարի անհագ զգացողություն, ինչու չէ, ագրեսիա: Իհարկե սա իմ սուբյեկտիվ կարծիքն է, պարզապես անհնար է չսիրել գորգը, չսիրել գոտեմարտելը, սպորտային աշխարհը և կարողանալ հաղթահարել դժվարությունները: Անգամ երբեմն այնքան ես մտերմանում մարզիկների հետ, որոնց հետ պարապում ես, որ նրանց ձախողումից ավելի շատ ես տխրում, քան սեփական:
-Ե՞րբ և ինչպե՞ս սկսեցիք զբաղվել սամբոյով։
-Ի սկզբանե եղել եմ ըմբոստ, ինչ-որ տեղ չհամակերպվող, պայքարող, ֆիզիկապես էլ շատ ակտիվ: Կարծում եմ առաջին հերթին բնավորությանս այս հատկանիշներն ինձ տարան դեպի սպորտ, իսկ հետո ազդեցին, որպեսզի մնամ այնտեղ: Ծնողներիս միջամտությամբ գնացի, իհարկե սկզբում այդքան էլ իմ սրտով չէր։ Իսկ հետո չեմ հիշում՝ ինչպե՞ս և ե՞րբվանից արդեն էլ չէի կարողանում առանց սպորտ:
-Թյուր կարծիք կա, որ սպորտը զրկում է կնոջը կանացիությունից․ Դուք հաստատապես հակառակն եք ապացուցում։
-Հակված եմ միշտ ինքս ինձ օրինակ բերելու, այս հարցում կնոջ ուժեղ լինելը պետք է դառնա մոտիվացիա՝ տղամարդու էլ ավելի լավը դառնալու համար: 2020-ից հետո ես էլ չեմ հասկանում՝ ինչպես կարելի է, որ հայ մարդը, կապ չունի աղջիկ թէ տղա, թույլ մնա․ չէ՞ որ ուժ է պետք մեր հայրենիքին, իսկ հարցին՝ «սպորտը զրկում է կնոջը կանացիությունից», կպատասխանեմ՝ նա, ով նման կերպ է մտածում, համոզված եմ՝ իր շրջապատում էլ ցանկության դեպքում կգտնի օրինակներ, երբ կինը չի զբաղվում սպորտով, բայց միևնույնն է կանացի չէ: Ուժեղ լինելը, կանացի լինելու հետ կապ չունի: Ուժեղ մարդը ձգտում է ուժեղի:
-Նաև մարզչական աշխատանքով եք զբաղվում, ինչպե՞ս եք համատեղում մարզական և մարզչական կարիերաները։
-Գառնիում մեր թիմը բաղկացած է շուրջ 30 մարզիկից, որից 40%-ն աղջիկներ են։ Ես հպարտ եմ դրանով, ուրախ եմ, որ կարող եմ իմ փոքրիկ ներդրումն ունենալ հայրենիքիս հզորացման հարցում, վստահ եմ, որ անկախ մասնագիտության ընտրությունից, երեխաների կյանքում սպորտը թողնելու է իր դրական հետևանքը: Չեմ թաքցնի՝ դժվար է, ինչպես ասում են՝ երբ գիտես, որ քո կարիքը կա, այն աշխարհից էլ կվերադառնաս։ Իհարկե, զվարճալի է հնչում, բայց այդպես է: Դեռևս հասցնում եմ, հուսով եմ՝ այդպես էլ կկարողանամ շարունակել:
-Ընթացքի մեջ գարնանային մեկամսյակն է, սիրով շնորհավորում ենք։
-Շնորհակալ եմ։ Ես էլ միանում եմ մեկամսյակի շնորհավորանքներին, ուզում եմ, որ լինեն գեղեցիկ սեռի ուժեղ ներկայացուցիչեր։ Ուժեղ բառը ոչ միշտ է միայն ֆիզիկականին վերաբերում․ ուժեղ կինը կարող է դաստիարակել հզոր երեխաներ, ինչն իր արդյունքը կտա, եթե ոչ հիմա, ապա երկու տասնամյակ հետո: Եվս մեկ անգամ շնորհավորում եմ։ Հայ կինը պետք է և նույնիսկ պարտավոր է լինել ուժեղ:
