Հասարակության կողմից տրամաբանական անտարբերություն եմ տեսնում։ Ինչու տրամաբանական, որովհետև 2020 թվականի պատերազմի ավարտից հետո մեր հասարակությունը շատ խորը անտարբերության էր մատնվել։
Հասարակությունը հաշվի չառնելով նույն այդ պատերազմի թիվ մեկ մեղավորներին ու պատասխանատուներին՝ արտախորհրդարանական ընտրություններում նորից իր վստահությունն ու քվեն նույն ուժին տվեց, թեպետ ռեսուրսների կիրառման հնարավորությունը ընտրությունների արձանագրման հարցում իհարկե պետք չէ բացառել։ Այս մասին քիչ առաջ «Կանայք այս դժվար պատմական փուլում» թեմայով հրավիրված քննարկման ժամանակ ասաց նախկին պատգամավոր Աննա Կոստանյանը։
Հանդիպումը, հիշեցնենք, նախաձեռնել է «Այլընտրանքային նախագծեր» խումբը։ «Իրականում մեր հասարակության անդամները անտարբեր են գտնվում, որովհետև տարբեր միջոցներով նրանց թմրեցրել են։ Այն աղետները, որոնք թափվեցին մեր երկու պետությունների գլխին, նորմավորված են դարձել, այսինքն՝ մարդիկ սկսել են մտածել, որ այդ աղետները նորմա են։ Իրականում աշխատանքի հսկայական տեղ կա ու այդ աշխատանքը հասարակության փոքրամասնություն կազմող քաղաքական էլիտայի ուսերին է։ Արդյոք մենք կարող էինք կանխել 2020-ի պատերազմը։ Հասարակությունն ինքն իրենով բնականաբար չէր կարող պատերազմ կանխել, որովհետև քաղաքացիները առողջ առաջնորդության կարիք ունեին ու քաղացին՝ որպես իր պարտքը կատարող, 2018 թվականին հավատալով այդ պահին քաղաքական հայտ ներկայացրած անձին, վստահության քվե տվեց՝ մտածելով, որ այդպես կարելի է լուծել տարիներ շարունակ կուտակված խնդիրդները պետության համար։ Իսկ արդյոք քաղաքական գործիչները կարող էին պատերազմը կանխել։ Ես այս հարցում ևս կարծում եմ, որ կանխելու շանսերը մեծ չէին, որովհետև այսօրվա իշխանությունը մեկ օրում չբերեց ու չհասցրեց այն իրավիճակին, ինչը տեղի ունեցավ 2020 թվականին ու դրանից հետո։ Սա երկու տասնամյակ, շատ լավ մտածված, պլանավորված քայլերի հետևանքն էր։
Այս եզրահանգումները ամենևին էլ օդից չեն։ Ինքս այս մտքին եմ եկել, քանի որ հետևել եմ մանրամասն վերջին տասնամյակում քաղաքական պրոցեսներին։ Խճանկարը հավաքելով հասկանում ենք, որ շատ մտածված հարվածներ են հասցվել մեր արժեքային համակարգին»,- հավելեց նա։
