ՌԴ Պետդումայի ԱՊՀ գործերի, եվրասիական ինտեգրացման և հայրենակիցների հետ կապերի կոմիտեի նախագահի առաջին տեղակալ Կոնստանտին Զատուլինը «Говорит Москва» ռադիոկայանի հետ զրույցում Վարդանյանի հրաժարականը համարեց ադրբեջանական կողմի ճնշման հետևանք:
Ստանձնելով այդ պաշտոնը՝ գործարարը «հույսերի ալիք բերեց Լեռնային Ղարաբաղի տառապած ժողովրդին», որն այժմ ստիպված կլինի «քվեարկել ոտքերով»՝ լքելով տարածաշրջանը, նշեց խորհրդարանականը:
«Ես դա իհարկե գնահատում եմ որպես ճմշման հետևանք ամենից առաջ Ադրբեջանի կողմից ոչ միայն Ռուբեն Վարդանյանի և Լեռնային Ղարաբաղի վրա, այլև առհասարակ հայկական կողմի վրա, որը չփորձեց պաշտպանել Վարդանյանին: Շատ եմ ափսոսում, որովհետև Վարդանյանի հայտնվելը կարևոր է ոչ միայն ինքնին, այլև որպես հույսեր առաջացնող Լեռնային Ղարաբաղի տառապած ժողովրդի մեջ, որ իրենք լքված չեն մնա: Նա այդ հույսերի ալիքը բերեց, և նրա հրաժարականը իհարկե կվնասի և շատերին կհրի ոտքերով քվեարկության, այսինքն՝ հեռանալու Լեռնային Ղարաբաղից՝ լքելով նախնիների հողը: Դա ողբերգական ելք է և ոչ առաջինը հայ ժողովրդի պատմության մեջ: Ես չեմ ուզում պահանջներ ներկայացնել անձամբ Վարդանյանին, նա հավանաբար պետք է ծանրութեթև աներ բոլոր խնդիրները նախքան այդ պաշտոնը ստանձնելը: Բայց ամենայն հավանականությամբ նա թերագնահատել է իր վրա ճնշման աստիճանը»:
Ռուսական կողմը «ձեռքերը լվաց» Վարդանյանի ճակատագրի հարցում, հավելեց Զատուլինը:
«Ուզում եմ նշել, որ դառնության բաժին ունի նաև Ռուսաստանի Դաշնությունը, որին շարունակ դիմում էին Ռուբեն Վարդանյանին հեռացնելու, նրան այնտեղից մեկնել ստիպելու պահանջով: Վարդանյանի՝ Հայաստանի քաղաքացի դառնալու նպատակով ռուսական քաղաքացիությունից հրաժարվելուց հետո մենք պաշտոնապես պատասխանել ենք, որ Վարդանյանի, նրա պաշտոնեական առաջխաղացման ծրագրերի հետ որևէ առնչություն չունենք: Կարծում եմ՝ մենք նույնպես դրան ձևական պատասխաններ ենք տվել և չենք ցանկացել վիճել ադրբեջանական կողմի հետ, ձեռքներս լվացել ենք Պիղատոսի պես: Կովկասում ձեռքերը լվանալու դիրքորոշումը հեռանկարում, ցավոք, այդ ձեռքերը լվացողին օգուտ չի բերի:
Դա չէր ցրում ադրբեջանական և թուրքական կողմերի կասկածները, նրանք շարունակում էին պնդել իրենցը և նույնիսկ վերջին ժամանակներս Լաչինի միջանցքի բացումը կապում էին Վարդանյանի հեռացման հետ: Այդ պահանջը փաստացի մի տեսակ կիսապաշտոնական բնույթ ուներ: Կարծում եմ, որ այժմ տեղի ունեցածից հետո կարող ենք պարզել, այդպե՞ս էր իրականում, կբացվի՞ արդյոք Լաչինի միջանցքը, կվերացնե՞ն Լաչինի միջանցքի շրջափակումը Ադրբեջանի այսպես կոչված էկոլոգները, որոնք, իհարկե, բնավ էլ էկոլոգ չեն, կառավարվում են Բաքվից»:
