Արեւմուտքը ցանկանում է արագ լուծել Ղարաբաղի հարցը. Բաքուն ասում է, որ Հայաստանը համաձայն է նրա հետ, ուստի ժողովուրդների ինքնորոշման սկզբունքի բացակայության պայմաններում այս էջը պետք է շրջել։ Սա նշանակում է, որ օրակարգում լինելու է միայն մարդու իրավունքների հարցը, ինչը լրացուցիչ լծակ կլինի Արեւմուտքի համար՝ ազդելու Ադրբեջանի վրա։ Այս մասին փետրվարի 20-ին Ղարաբաղյան շարժման 35-ամյակին նվիրված համաժողովում ասաց քաղաքագետ Կարեն Բեքարյանը։
«Բացի այդ, Արեւմուտքը չի ցանկանում, որպեսզի Սյունիքի հնարավոր ճանապարհին լինի Ռուսաստանի վերահսկողությունը։ Այս հարցում առաջին խոչընդոտը Լաչինի միջանցքում եւ Լեռնային Ղարաբաղում գտնվող խաղաղապահներն են։ Ռուսաստանը ճիշտ հակառակն է ուզում. պահպանել խաղաղապահների ներկայությունը Արցախում, վերահսկողություն Լաչինի միջանցքի նկատմամբ, բացել Սյունիքով անցնող ճանապարհը ԱԴԾ վերահսկողության ներքո, Արցախի հարցը փոխանցել սերունդներին։ Ամենակարեւորն այն է, որ այս բոլոր գործընթացներում չկա Հայաստանը՝ որպես սուբյեկտ»,- ընդգծեց նա։
Բեքարյանը նշեց, որ ցանկացած անհիմն փոխզիջում, հատկապես մեր տարածաշրջանում, ընկալվում է որպես թուլություն։
Նա ընդգծեց, որ անկախություն ձեռք բերելուց հետո մինչեւ 2018 թվականը Հայաստանն ուներ կարեւոր առաջնահերթությունը՝ վարել արտաքին քաղաքականություն, որը պետք է հիմնված լինի ուժային կենտրոնների շահերի հատման, այլ ոչ թե բախման վրա։
«Այսօր ամբողջ քաղաքականությունը հիմնված է հետեւյալ սկզբունքի վրա․ վազել նրա մոտ, ով ավելի բարձր է գոռում, այդ թվում, եթե դա անում են թուրքերը կամ ադրբեջանցիները։ Վատ է, որ վերջիններս ժամանակ առ ժամանակ միաժամանակ են գոռում։ Արդյունքն լինում է այն, ինչ տեսնում ենք այսօր։ Իշխանությունները լուրջ «հաջողություններ» են գրանցում ապագա քաոսի համար»,- եզրափակեց քաղաքագետը։
