Աշխարհում կորոնավիրուսի համաճարակի հետևանքով բավական ժամանակ է կարանտին է հայտարարված. սպորտն անմասն չի մնացել այս ամենից: Հետաձգված առաջնություններից ու մրցաշարերից բացի, մարզիկներն այսօր չեն կարողանում նաև լիարժեք մարզվել:
Աշխարհի գավաթակիր, համաշխարհային ուսանողական խաղերի չեմպիոն, մարմնամարզության հավաքկանի անդամ Արթուր Թովմասյանն Անկախի հետ զրույցում իր դրական էներգիայով, այս դժվարին իրավիճակում բարձր տրամադրությամբ փորձում է վարակել ընթերցողներին, որ չընկճվեն ու չնահանջեն ոչ մի իրավիճակում, շարունակեն ապրել, գնահատեն կյանքն ու հաստատակամ գնան երազանքների իրագործման հետեևից:
-Կորոնավիրուսի տարածումն անդրադարձել է հասարակության գրեթե բոլոր ոլորտների վրա: Ստեղծված անկանխատեսելի իրավիճակներն ի՞նչ անդրադարձ կարող են ունենալ սպորտի վրա:
-Ամբողջ աշխարհը հիմա նստակյաց կյանք է վարում. և սա հատկապես դժվար է մարզիկների համար։Նրանք սովոր են ամեն օր ակտիվ կյանք վարելուն: Մարզիկներն արդեն 2 ամիս է չեն մարզվում և դեռ հայտնի չէ` երբ կսկսեն աողջ ծանրաբեռնվածությամբ մարզվել։ Այս ամենը կարող է շատ վատ անդրադառնալ նրանց հոգեբանական պատրաստվածության վրա: Իրականում ֆիզիկական մարզավիճակն ամենից հեշտն է հետ բերել, իսկ հոգեբանականը՝ շատ դժվար է։ Եվ հիմա շատ մարզիկներ կարող են հոգեբանորեն կոտրվել: Պետք է ամուր մնալ, սպասել այն օրվան, երբ կկարողանանք նորից մարզվել, նորից հաղթել, ուրախանալ հաղթանակներով, մինչև անգամ կախ ընկած հայացքով վերադառնալ տուն՝պարտությունից հետո և, վերջապես, ուղղակի ապրել, զգալ կյանքն ու նորից շարունակել երազել: Կարծում եմ, որ պետք է շարունակենք այս օրերին երազել ու չհրաժարվել մեր նպատակներին հասնելու ձգտումից։ Պետք է ապրել ու ավելի նպատակասլաց դառնալ։
- Վերջերս ուսի վիրահատության ենթարկվեցիք: Ուրախ եմ, որ ամեն բան բարեհաջող է ընթացել: Վերականգնման ո՞ր փուլում եք այժմ, մարզիչների հետ խորհրդակցու՞մ եք մարզումների հնարավոր վերսկսման մասին:
-Վիրահատությունը պլանավորված էր մարզիչների ու ֆեդերացիայի կողմից: Հատուկ շնորհակալություն եմ ցանկանում հայտնել և՛ Ազգային օլիմպիական կոմիտեին, և՛Հայաստանի մարմնամարզության ֆեդերացիային։ Նրանց անմիջական միջամտության արդյունքում իրականացվեց վիրահատությունը։Դեռ տանն եմ վերականգնվում։ Սպասում եմ, թե երբ հնարավորություն կընձեռվի, որ նորից մարզադպրոց գնամ։Կարծում եմ՝ շուտով։ Փառք Աստծոն՝ ամեն բան լավ է։ Այս ամենը նաև հրաշալի առիթ է՝ տանը մնալու, կնոջս հետ ֆիլմեր դիտելու, միասին մարզվելու համար։ Պետք է ստեղծված իրավիճակից քաղել լավագույնը:
Իհարկե, մարզիչների դերը կարևոր է ամեն հարցում, բայց վերականգնվում եմ առայժմ բժիշկների հետ, մինչև կգնամ մարզադպրոց և մարզիչներից հետ միասին կանցնենք մեր գրաֆիկին։Նրանց վարպետությունը թույլ է տալիս ինձ ամբողջությամբ վստահել նրանց:
- Ամեն դեպքում հեռավար մարզումները որքանո՞վ են հնարավոր և իրականանալի մասնավորապես մարմնամարզությունում:
- Ես անմիջական կապի մեջ եմ իմ մարզիչ Կարեն Բաղդասարյանի և հավաքականի մարզիչ Հակոբ Սերոբյանի հետ։ Մեր մարզաձևում տնային պայմաններում ուղղակի կարող ենք ասել, որ մարզվում ենք, բայց մեզ անհրաժեշտ են մարզագործիքներ։ Մենք չենք կարող տանը մարզավիճակ պահել:
-Հաճախ լսում ենք, որ համաճարակից հետո աշխարհն առաջվանը չի լինի: Սպորտի առումով ի՞նչ կասեք:
-Չգիտեմ ինչ կլինի, բայց հույս ունեմ, որ լավ կլինի: Մարզիկները երազանքով ապրող մարդիկ են, նրանց առջև միշտ օլիմպիական ոսկին է պատկերված և հանուն դրա կյանք են դնում՝ մի ամբողջ կյանք։ Չեմ ցանկանա, որ համատարած հիասթափություն լինի ։Կարծում եմ՝ մենք ուժեղ ենք բնավորությամբ, կհաղթահարենք ամեն դժվարություն ու նորից կանցնեք առաջվա կյանքին, այն տարբերությամբ՝ կլինենք ավելի հոգատար միմյանց նկատմամբ:
-Մրցաշարերի հետաձգումն ի՞նչ անդրադարձ կունենա մարզիկների ֆիզիկական և հոգեբանական պատրաստվածության վրա:
-Մարմնամարզության հավաքականի մասին կարող եմ ասել, որ տղաներն արդեն լավ մարզավիճակ էին ձեռք բերել: Պատրաստվում էին մեկնել Դոհա՝ աշխարհի գավաթի խաղարկությանը, բայց, ցավոք, չստացվեց, Կարծում եմ բոլորն էլ հոգեբանորեն ընկճված են, բայց ամեն բան կհաղթահարեն: Նրանք նպատակի մարդիկ են. հանուն նպատակի կմոտիվացվեն, հաղթանակներ կտոնեն, և նորից տարբեր երկրներում մարդկանց ականջներին կլսվի Հայաստան անունը:
-Ինչպե՞ս հոգեբանորեն լիցքաթափվել ու դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից:
-Ամեն առավոտ օրս սկսվում է Աստվածաշունչ կարդալով։ Սա ուղղակի հոբբի չէ, այլ կյանք. այդ գիրքն իմ անբաժան ընկերն է ամեն տեղ՝ տանը մարզադպրոցում, մրցման վայրում: Միշտ օրս սկսում եմ ընթերցանությամբ, հետո կնոջս հետ մեր տան այգում ֆուտբոլ ենք խաղում: Պարզ է, չէ՞, որ ես եմ հաղթում... և տանը ինձ սկսում են մեղադրել՝ հորդորելով որ թողնեմ կինս հաղթի։ Բայց ինչպե՞ս թողնեմ: Ես չեմ սիրում ու չեմ կարողանում պարտվել։ Այնուհետև կրկին շարունակում եմ ընթերցել: Երեկոյան արդեն ընտանեկան մեծ հավաք ենք կազմակերպում. Բազմանդամ ընտանիք ենք, և մեզ մոտ շատ հաճախ բանավեճեր են տեղի ունենում բանավեճեր...Այսպես հետաքրքիր և հաճելի շարունակում ենք ապրելով՝ էլ ավելի գնահատելով ամեն պահն ու վայրկյանը և փորձառություն ձեռք բերելով:
