Եթե լինեիք ժողովրդի առաջնորդ, ի՞նչ կանեիք, երբ ձեր ժողովրդին վտանգ սպառնար։
Անշուշտ, ժողովրդին կհամախմբեիք այդ վտանգի շուրջ։
Նույնն անում է հայրը չէ՞, իր երեխաներին վտանգ սպառնալու դեպքում։
Ի՞նչ են անում Հայաստանը զավթած թուրքերի ներկայացուցիչները, երբ հայ ժողովուրդը ծայրահեղ վտանգի մեջ է։
Համախմբում են ժողովորդին տոնածառի շուրջ։
Ամենայն հավանականությամբ հենց Պրագայում է պլանը գծվել․
Էրդողանը հարցրել է իր երեխաներին՝ Ալիևին ու փա***նյանին․
- Հը՞, պլանն արդեն ունեք, ո՞նց եք Ղարաբաղը տալիս Ադրբեջանին էն ռուսներին հանում ռադ անում։
- Հա, Ալիևը Լաչինը կփակի, կասեն բնապահպան են բան, ղարաբաղցիք ընդեղ կկոտորվեն։ Ես էլ նենց կզարդարեմ Էրիվանի կենտրոնը, սաղի ուշքն ու միտքը էդ կլինի, բանի տեղ չեն դնի։ Չէ՞ Իլհամ։
- Հա, թե չէ, որ միանգամից ստորագրությունն իջացնենք, մարդ ես, կարող ա ստորագրության վրա հավաքվեն էդ ապուշները։
- Էդ կանենք, հետո մի հատ էլ կհանդիպենք Էրիվանը գրավելու պլանը ի մի բերենք։
Հայերի ֆիզիկական ճանապարհը բացելու համար անհրաժեշտ է մտավոր ճանապարհը բացել, դա հնարավոր է, եթե հայոց ցեղասպանության համար ստեղծված զուգահեռ իրականությունը չլինի, դրա համար հարկավոր է ողջ ատելությունը կենտրոնացնել ներսի ու դրսի ցեղասպանների վրա, ողջ սերը կենտրոնացնել հայերի ու Արցախի վրա ու համախմբվել այդ սիրով, ինքներս մեզ հարցնել, մեծացնել մեր մեջ Հայաստանի, Արցախի ու հայերի արժեքի զգացումը և հավաքել ողջ քաջությունը՝ հայերին թուրքական մոբիլիզացիայից ազատագրելու համար։
Դեռ ժամանակ կա և ձև կա, ու միշտ լինելու է, քանի դեռ հայ կա։