Կոլումբիայի մայրաքաղաք Բոգոտայում ընթացող ծանրամարտի աշխարհի առաջնության 102 կգ քաշային կարգում Սամվել Գասպարյանը երկամարտի 389 կգ արդյունքով դարձավ աշխարհի առաջնության բրոզե մեդալակիր: Անխոս, հայ մարզիկը պատրաստ էր, կարող էր և ունակ անել ավելին, պարզապես հանգամանքները խանգարեցին։ Ինչևէ, մեդալը դեռևս միակն է Հայաստանի հավաքականի պաշարում։
Անկախի հետ զրույցում Սամվելը կիսվում է տպավորություններով, խոսում չստացված մոտեցումների, մրցավարների անարդար որոշման և հայրենիքը ներկայացնելու պատասխանատվության մասին․
-Շատ լավ նախապատրաստական փուլ եմ անցել՝ գլխավոր մարզիչ Փաշիկ Ալավերդյանի ղեկավարությամբ։ Եվրոպայի առաջնությունից հետո մասնակցել եմ բոլոր ուսումնամարզական հավաքներին։
Մարտական էի տրամադրված, որովհետև կարևոր ստուգատես էր, ինչպես նաև օլիմպիական վարկանիշային առաջնություն։
- Պոկում վարժությունում 175 կգ փոքր ոսկի նվաճեցիք, հրումում՝ իսկական մարզիկն վայել կամք դրսևորեցիք՝ չընկճվելով մրցավարների կայացարծ որոշումից։
-Պոկում վարժությունից հետո ավելի ոգևորեցի, որպեսզի կիլոգրամներս ավելացնեմ և առաջ անցնեմ մյուս մարզիկներից, բայց հրում վարժության առաջին մոտեցումն ինչ-ինչ պատճառներով չհաշվեցին մրցավարները՝ պատճառաբանելով, որ դաստակների խաղ է գրանցվել։ Ինձ հաջողվեց միայն 3 մոտեցման ժամանակ «ուղղել սխալս» և մրցավարների անարդար որոշումը։ Մրցակիցներս ուժեղ և փորձառու մարզիկներ էին, օլիմպիական չեմպիոն, աշխարհի և Եվրոպայի չեմպիոններ, բայց դա այդքան էլ էական չէր, քանի որ հենց մրցաշարի սկզբից ստուգատեսի ֆավորիտներից էի։
Առաջնության ցուցանիշներս գոհացուցիչ չեն ո՛չ իմ, ո՛չ մարզիչներս համար, որովհետև իմ բարձարացրած կիլոգրամները շատ քիչ էին, քանի որ կարող եմ ավելին։ Բայց նաև աշխարհի առաջնությունը տվեց ավելի շատ կամք և ուժ, որպեսզի շարժվենք առաջ և ես էլ ավելի մեծ եռանդով, աշխատասիրությամբ գնամ դեպի իմ նպատակները։
Բոլոր բնագավառներում լուրջ հաջողության հասնելու համար պետք է նպատակասլացություն, կամքի ուժ և շատ ու շատ աշխատասիրություն։
-Ի՞նչ եք զգում այս դժվար ժամանակահատվածում, երբ ներկայացնում եք հայոց եռագույնը։
-Մեծ պատասխանատվություն, որովհետև միջազգային ասպարեզում ներկայացնել պետություն՝ պատասխանատու քայլ է։ Ամեն առաջնություն իր կարևորությունն ունի, ուղղակի պետք է լինել ուժեղ, ձգտել հասնել նպատակին, որպեսզի ո՛չ մրցավարները, ո՛չ մրցակիցները չկարողանան խանգարել բարեհաջող և հաղթական մոտեցումներին
